نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 10 صفحه 248

جهت در تصمیم ازدواج او دخالتی ندارد یعنی می خواهد با فاطمه ازدواج کند خواه دختر بزرگ باشد یا خیر منتهی چون فکر می کند دختر بزرگ است با «هی الکبری» او را معرفی می کند و یا می دانسته دختر بزرگ نیست و اشتباهی «هی الکبری» به زبانش جاری شده و این اشتباه منشأ نمی شود که آنچه را عن قصد واقع شده، واقع نشود و فاطمه که دختر کوچک اوست معقوده زوج می شود. و آن توصیف به کبری ملغی است.

مثال سوم: در اشاره هم همین گونه است. اگر گفت این دخترم را به شما تزویج می کنم که اسمش فاطمه است یا دختر بزرگ من است و بعد معلوم شد مشار الیها فاطمه نیست بلکه خدیجه است. یا کوچکتر است، آن غلطی که در تسمیه یا توصیف بوده ملغی می شود و مشار الیه اسم اشاره، واقع خواهد بود. این فرمایشی است که ایشان در اینجا دارند.

کلام شیخ طوسی رحمه الله در مبسوط:

اشاره

شیخ در مبسوط می فرمایند: «فاذا اراد تزویج بنته لم یخل من احد امرین إما ان تکون له بنت واحده أو اکثر فان کانت له بنت واحده لم یخل من احد امرین اما ان تکون حاضره أو غائبه، فان کانت حاضره... صحّ و ان کانت غائبهً فان قال زوجتک بنتی صحّ و ان قال بنتی فلانه صحّ و لو قال بنتی فاطمه و اسمها خدیجه صحّ أیضاً فان بنتی صفه لازمه و لا تزول عنها و فاطمه صفه تزول عنها»... و ان کان له بنتان الکبیره فاطمه و الصغیره خدیجه فقال زوجتک الکبیره او الصغیره او قال بنتی فاطمه أو خدیجه فکل هذا یصحّ، فان قال بنتی الکبیره فاطمه [خدیجه] فذکر الکبیره باسم الصغیره صحّ نکاح الکبیره لان الکبیره صفه لازمه و الاسم لا یلزم»(1)