نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 10 صفحه 428

مرحوم سید می فرماید در جایی که بینه ها فقط شهادت به اصل وقوع عقد حدوثاً دهند و آن دو زن، اختین و یا اولی مادر و دومی دخترش باشد، چون امکان صحت هر دو عقد به اینکه پس از طلاق اخت یا طلاق مادر غیر مدخوله با خواهر یا دختر او ازدواج کرده وجود دارد، دو وجه می توان گفت. هم ترجیح بینۀ عقد دوم ذو وجه است و هم تساقط هر دو بینه.

وجه تقدیم بینۀ دوم واضح است زیرا این دو بینه یکدیگر را تکذیب نمی کنند و امکان صدق هر دو بینه وجود دارد لذا بر اساس این احتمال باید حکم به زوجیت فعلیه (بینه دوم) نمود. و وجه تساقط هر دو بینه در نظر مرحوم سید را نیز در جلسۀ گذشته بیان کردیم که اگر مثبتات اصاله الصحه را همچون امارات حجت بدانیم لازمۀ جریان این اصل در بینۀ اسبق عدم صحت عقد دوم است یعنی لازمۀ بینۀ اسبق که با ضمیمۀ اصاله الصحه عقد سابق را اثبات می کند، عدم وقوع عقد دوم صحیحاً می باشد و چون این اصل در بینه دوم هم جاری است هر دو متعارض می شوند و تساقط می کنند.

ج) وردت روایه تدل علی تقدیم بینه الرجل الا مع سبق بینه الامرأه المدعیه او الدخول بها فی الاختین

متن عروه:

هذا و لکن وردت روایه تدل علی تقدیم بینه الرجل الا مع سبق بینه الامرأه المدعیه او الدخول بها فی الاختین و قد عمل بها المشهور فی خصوص الاختین و منهم من تعدی الی الام و البنت ایضاً و لکن العمل بها حتی فی موردها مشکل لمخالفتها للقواعد و امکان حملها علی بعض المحامل التی لا تخالف القواعد.

1) توضیح کلام سید رحمه الله:

احکامی که تاکنون در صور مختلف این مسئله گفته شد همه طبق قاعده بود مرحوم سید می فرماید روایتی وارد شده که در مورد اختین باید بینۀ مرد را بر بینۀ زن مقدم داشت مگر اینکه زن دوم مدخوله باشد و یا مدلول بینۀ او (تاریخ وقوع عقدی