نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 11 صفحه 140

ازدواج کردن او را همراه با اذن پدرش صحیح می داند و این مختص به سفیه است نه مجنون زیرا ازدواج مجنون حتی با اذن پدر هم صحیح نیست و باید ولیش مستقلاً عهده دار تزویج او گردد. پس دلالت مرسلۀ ابن بکیر بر مطلب تمام نیست.

مرحوم نراقی به روایات دیگری نیز تمسک کرده که باید یکایک آنها را بررسی کنیم.

ب) بررسی استدلال مرحوم آقای خویی به سیره:

اشاره

مرحوم آقای خویی دلالت روایت زراره جهت اثبات ولایت پدر بر مجنونه را تمام دانسته و می فرمایند: سند آن به خاطر علی بن اسماعیل میثمی ضعیف است.

ما پیش از این در دلالت این روایت مناقشه کردیم و بررسی وثاقت علی بن اسماعیل میثمی را ان شاء الله در مباحث آتیه دنبال خواهیم کرد. ایشان پس از اشکال سندی به این روایت به سیرۀ قطعیه تمسک کرده می فرمایند: ان السیره القطعیه قائمه علی قیام الاب و الجد باداره شئون المجنون و المجنونه فی النکاح و غیره من دون ان یثبت عن ذلک ردع(1).

مناقشۀ استاد - مد ظله - در تمسک ایشان:

اولاً: آنچه که از سیره مسلم است این است که رسیدگی به امور مجنونی که در دست پدر یا جدّ است با آنها است ولی آیا بر اینکه آنها بدون استیذان از حاکم شرع به امورات آنها رسیدگی می کنند نیز سیره قائم است؟ آنچه که به درد بحث ما می خورد سیره ای است که ولایت پدر و جد را بر مجنون بدون استیذان از حاکم اثبات کند اما آنچه که ایشان می فرمایند تنها ادارۀ امور مجنون توسط پدر و جدّ است و این اعم از این است که استیذان هم کرده باشند یا نه.

ثانیاً: بر فرض که بگوییم سیره بر تصدی امور آنها توسط اب و جد حتی بدون