نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 11 صفحه 146

بوده و یا پس از بلوغ دچار آن شده باشد، پدر و جد پدری او است و دلیل آن روایاتی است که ذکر کردیم و شهرت بسیار قوی و یا اجماع میان قدما نیز بر آن محقق است.

ه) استقلال بالغ رشید و بالغۀ رشیدۀ ثیبه در امر نکاح:

متن عروه:

«و لا ولایه لهما علی البالغ الرشید و لا علی البالغه الرشیده اذا کانت ثیباً».

اگر پسری بالغ و رشید بود خواه تاکنون متأهل شده باشد یا نه، پدر و جد پدری بر او ولایتی در نکاح ندارند. همچنین بر دختر بالغه و رشیده ای که یک بار ازدواج کرده برای بار دیگر می خواهد شوهر کند نیز ولایتی ندارند و او می تواند مستقلاً اقدام به ازدواج کند و اما در مورد بالغۀ رشیدۀ باکره مورد اختلاف بسیار زیاد و معرکۀ آراء بین فقها واقع شده و در مورد آن رساله ها نوشته شده است که ما بعداً مفصلاً به آن می پردازیم. اما در مورد بالغۀ رشیدۀ ثیبه همه بر استقلال او و عدم ولایت داشتن پدر و جد و یا دیگری اتفاق دارند. تنها ابن ابی عقیل و صاحب فقه رضوی - که به نظر می رسد این کتاب تألیف یکی از فقهای امامیه باشد - قائل به عدم استقلال ثیبه در نکاح دائم بوده و می گویند نکاح دائم باید با ولی و دو شاهد باشد و در متعه این دو شرط را ذکر نمی کنند، و اطلاق آن شامل نکاح دائم زن ثیبه نیز می شود. البته سه روایت دالّ بر عدم استقلال ثیبه هست که هر سه ضعیف السند می باشد.

متن روایت: 1. دعائم الاسلام: روینا عن جعفر بن محمد علیهما السلام ان رسول الله صلی الله علیه و آله قال: لا نکاح الا بولیّ و شاهدی عدل.(1)