نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 11 صفحه 205

1381/2/3 سه شنبه درس شمارۀ (423) کتاب النکاح/سال چهارم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

بحث در ادلۀ استقلال باکره در نکاح خویش بود. در این جلسه بررسی دلالت صحیحۀ فضلاء را پی می گیریم و پس از آن روایت زراره را مطرح کرده، سند آن را بررسی می کنیم.

***

ادامۀ بحث در روایت اول صحیحۀ فضلاء

اشاره

یکی از روایاتی که به آن استدلال شده بود بر این که باکره در ازدواجش مستقل است و لازم نیست که رضایت ولیش - پدر، جد یا غیر آنها - را جلب کند صحیحۀ فضلاء بود، متن روایت: عن ابی جعفر علیه السلام: قال: المرأه التی قد ملکت نفسها غیر السفیهه و لا المولی علیها ان تزویجها بغیر ولی جایز»(1) در تمسّک به این حدیث شریف چندین اشکال مطرح شده است. در جلسه گذشته به برخی از آنها پرداختیم، یکی از اشکالات عمده این بود که این روایت برای زنی که «ملکت نفسها» بوده و «مولی علیها» نیست استقلال در نکاح قائل شده است. دخول باکره در تحت این عناوین اول کلام است و استدلال به این روایت برای استقلال باکره مصادرۀ به مطلوب است.

تفسیر صاحب جواهر رحمه الله از روایت فضلاء:

اشاره

یکی از پاسخ های عمده ای که از این اشکال داده شده، پاسخی است که در جواهر و مانند آن آمده است، گفته اند: ظاهر بدوی این روایت ضرورت به شرط محمول است. چون روایت می فرماید: «زنی که اختیار خود را دارد و دیگری بر او