نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 11 صفحه 263

1381/2/10 سه شنبه درس شمارۀ (428) کتاب النکاح/سال چهارم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در جلسات قبل روایات مربوط به استقلال بکر در امر تزویج را خواندیم و هیچ یک را قابل استناد ندانستیم. و از بین روایاتی که برای عدم استقلال ولی و اشتراط اذن باکره اقامه شده تنها یک روایت قابل استناد بود و آن صحیحۀ منصور بن حازم بود. البته مقتضای آن این است که پدر هم باید از دختر اجازه بگیرد و این با تشریک و اعتبار اذن هر دو، که مفید و صاحب وسائل و حلبی قائلند سازگار است.

در این جلسه و جلسه آینده روایاتی را می خوانیم که یا در مقابل صحیحۀ منصور بن حازم، استقلال ولی را اثبات می کنند، یا عدم استقلال بکر را اثبات می کنند و یا دلالت بر ولایت ولی می کنند.

قابل توجه است که روایات استقلال ولی با روایات استقلال بکر منافات ندارد چون ممکن است هر دو مستقل باشند. همانطور که أب و جد در مواردی که ولایت دارند هر کدام مستقل اند. و مرحوم نراقی و بعضی دیگر هم به این مطلب قائلند.

همچنین روایاتی که بر عدم استقلال بکر و اشتراط اذن ولی دلالت دارند با تشریک منافات ندارند.

***

الف) روایات استقلال ولی:

1) حمید بن زیاد عن الحسین بن محمد بن سماعه عن جعفر بن سماعه عن ابان عن فضل بن عبد الملک عن ابی عبد الله علیه السلام قال: لا تستأمر الجاریه التی بین ابویها اذا اراد ابوها ان یزوّجها هو انظر لها و امّا الثیّب فانّها تستأذن و ان کانت بین ابویها اذا اراد ان یزوّجها.(1)