نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 11 صفحه 354

می نویسد: «البکر التی لم تمسّ من النساء بعد» در تاج العروس آمده: «البکر العذراء، جاریه عذراء بکر لم یمسسها رجلٌ»

ولی با مراجعه به این کتب روشن می شود که تفسیرهای آنها نوعاً با ارائه مصادیق متعارف این مفهوم است، نشان دادن مصادیقی که در دسترس است و این عنوان در آنها وجود دارد و چندان به طور دقیق حدّ و حدود معنای باکره را بیان نکرده اند و از ملاحظه کلمات آنها - صدراً و ذیلاً - معلوم می شود که معنای دقیق باکره گسترده تر از این مصادیق است، همچنان که این معنی از استعمالات فراوانی که در احادیث خاصه و عامه وارد شده به دست می آید، از مجموع اینها روشن می شود که معنای باکره همان معنایی است که مرحوم آقای حکیم رحمه الله فرموده اند یعنی «دختری که عذرۀ بکارتش باقی است»، بنا بر این کسی که پردۀ بکارتش - هر چند به واسطه پرش یا عمل جراحی و مانند آنها - زائل شده باشد باکره نیست هر چند مدخوله نباشد، بیان مطلب این که: در عبارات مختلف لغویین در عین حال که باکره را به معنای «المرأه التی لم تفتضّ» معنا می کنند می گویند: «البکر: العذراء» و عذراء را به «ذات العذره» معنی می کنند و عذره پردۀ بکارت را گویند. همچنین طریحی در مجمع البحرین می گوید: «البکر و هی العذراء من النساء التی لم تمس» در بیان معنای «امرأه عذراء» می گوید: «البکر، لانّ عذرتها - و هی جلده البکاره - باقیه،»

در کتب لغت آمده است که «قال اللحیانی، للجاریه عُذرتان احداهما التی تکون بها بکراً...» جاریه دو پرده دارد یکی پرده ای است که ما به القوام باکره بودن اوست.

بنابراین لغویین در سائر تعاریف در مقام معرّفی مصادیق متعارف باکره بوده اند نه بیان معنای دقیق آن مثلاً این که باکره را به «المرأه التی لم تمسّ» معنا کرده اند به این جهت بوده که به حسب متعارف چنین دختری بکارتش باقی است.

در احادیث نیز امرأه عذراء به کسی اطلاق شده که عذرۀ بکارتش موجود است که به اصطلاح ما باکره می باشد. به عنوان نمونه: