نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 12

صحته علی الاختیار بعد البلوغ کما یدعیه ذلک القائل لما حسن ذلک و لا صحّ و هذا بحمد اللّه سبحانه ظاهر للناظرین.(1)

از ذیل عبارت ایشان کاملاً معلوم می شود که استدلال ایشان به روایات برای اثبات اصل صحت است، به خاطر اینکه می فرماید: قائل به خیاری بودن عقد، ادعا دارد که صحت عقد متوقف بر امضاء صبی پس از بلوغ است در حالی که اطلاق این دو روایت اقتضا می کند که به مجرد عقد ابوین مطلب تمام شده باشد، به نحوی که حتی اگر قبل از بلوغ، زوج و زوجه صغیرین فوت کنند از یکدیگر ارث می برند و توارث هم در صورتی است که قبلاً زوجیت صحیح محقق باشد یعنی از مسئله توارث معلوم می شود که به مجرد عقد ابوین زوجیت صحیح محقق شده است. و البته دلالت این دو روایت بر اثبات اصل صحت واضح و روشن است.

بر این اساس، اشکال مرحوم آقای حکیم به صاحب حدائق وارد نیست.

اشکال استاد دام ظله به استدلال صاحب حدائق به صحیحه حلبی

صاحب حدائق رحمه الله مورد نزاع را در کلمات بزرگان صحت و عدم صحت یعنی فضولی بودن و نبودن قرار داده است. در حالی که گرچه ظاهر بعضی کلمات متنازعین در مسئله، از کلمه خیار همان خیار اصیل نسبت به عقد فضولی است اما برخی نیز معنای خیار فسخ در عقد صحیح را اراده کرده اند. در اینجا مواردی از هر دو دسته نقل می کنیم:

فقهائی که خیار را به معنای اخص بکار برده اند کسانی هستند که ولایت پدر و جد بر پسر را انکار می کنند و عقد آنان بر صبی را فضولی دانسته و برای صبی پس از بلوغ اختیار امضاء و عدم امضاء قائلند که ذیلاً بعضی از تعابیرشان نقل می شود.

1) أبو الصلاح در کافی می فرماید: الولایه مختصه بأب المقصود علیها و جدها له فی