نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 139

البته از طرف هر کدام که وصی شده باشد. تزویج او منوط به عدم وجود طرف دیگر است یعنی اگر بعنوان مثال وصیّ پدر باشد. تا مادامی که جدّ اولاد در قید حیات است نمی تواند فرزندان او را تزویج نماید بلکه در این فرض ولایت با جدّ می باشد.

2) اقوال در مسئله

این مسئله بین فقهاء اختلافی است و آنچه از بررسی کلمات آنها استفاده می شود این است که مجموعاً سه قول در این مورد وجود دارد

1. وصی مطلقا حق تزویج ندارد چه اینکه از طرف موصی وصیت به خصوص نکاح شده باشد و یا اینکه وصیت به خصوص نکاح فرزندانش نکرده باشد و هم چنین فرقی ندارد که فرزندان او محتاج به ازدواج باشند یا نباشند. البته در صورت احتیاج حاکم باید آنها را تزویج نماید.

2. وصیّ [در صورتی که موصی تصریح کرده باشد] حق تزویج دارد چه به حدّ ضرورت رسیده باشد و چه اینکه ضرورتی در کار نباشد.

3. اگر به حدّ ضرورت رسیده باشد وصیّ حق تزویج دارد وگرنه چنین حقّی ندارد.

3) بررسی ادلّه مسئله

: الف) آیات:

کلام مرحوم آقای خویی

مرحوم آقای خویی به آیه شریفه قرآن که می فرماید «کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَی الْمُتَّقِینَ * فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ، فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَی الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ * فَمَنْ خافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفاً أَوْ إِثْماً فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» (1) استدلال کرده اند.