نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 145

در مورد صورت دوم نیز باید تحقیق شود که اگر موصی، شخصی را نسبت به اموال صغار، وصیّ خود قرار داد، آیا این وصیت برای تزویج صغار کفایت می کند یا نه؟

از کلام صاحب حدائق استفاده می شود که ایشان تعارض روایات را مانع اتّخاذ قول به کفایت دانسته اند.(1)

تحقیق دربارۀ صورت اول و دوم را به آینده موکول کرده و در این جلسه به بررسی صورت سوم که یک بحث ثبوتی است می پردازیم:

ب) تحقیق در مورد وصیّتی که در آن به امر تزویج اشاره یا تصریح شده:

1) توضیحی دربارۀ مسئله:

صورت وصیت بدین قرار است که موصی به شکل اشاره یا تصریح یادآور گشته که وصیّ در صورتی که مصلحت بداند، نسبت به امر ازدواج دختر یا پسرش در حال صغر - یا بنا بر آنکه برای جدّ و پدر نسبت به کبیره ولایتی باشد، پس از بلوغ وی - اقدام نماید.

بحث در این است که آیا این وصیت - چه موردش منحصر به امر ازدواج، یا شامل جمیع اختیارات موصی اعم از ازدواج و امور مالی باشد - صحیح و نافذ است یا خیر؟

به مشهور نسبت داده شده که چنین وصیتی صحیح نیست و عقد وصیّ را فضولی شمرده و نفوذ آن را مشروط به اجازۀ صغار پس از بلوغ - و چنانچه مربوط به حاکم باشد نیازمند اجازۀ حاکم - دانسته اند. البته برخی نیز این قول به عدم صحّت را قول اشهر شمرده اند.