نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 147

نمی دانم. 4. علاّمه در مختلف 5. شهید اول در غایه المراد. 6. فاضل مقداد در تنقیح. 7. محقق کرکی در جامع المقاصد. 8. شهید ثانی در سه کتاب خود: روضه، مسالک و حاشیه ارشاد 9. سید محمد عاملی صاحب مدارک در نهایه المرام 10.

فیض در مفاتیح به صحت عقد وصی تمایل دارد؛ زیرا ایشان پس از بیان اختلاف، حدیثی را که دلالت بر صحّت دارد نقل کرده و در نقد آن چیزی نیفزوده است. 11.

شیخ حرّ در وسائل 12. شیخ یوسف بحرانی در حدائق. 13. شیخ حسن کاشف الغطاء در انوار الفقاهه. 14. شیخ محمد حسن نجفی در جواهر.

بنابراین، قول به اثبات ولایت و عدم اثبات ولایت را می توان «قولان مشهوران» دانست، بلکه با توجه به اینکه اکثریت قائل به اثبات ولایت وصیّ شده اند قول به صحّت اشهر است، نه قول به عدم صحّت.

ج) بررسی آیاتی که به عنوان مدرک حکم به صحت مطرح شده:

اشاره

وجوه اعتباری برای اثبات و نفی ذکر شده که وجوه قابل بحثی نیست، مهم آیات و روایات مسئله است که باید آنها را بررسی کنیم. نخست آیاتی که برای اثبات صحّت به آنها استدلال شده است را ذکر می کنیم.

1) آیه اوّل:

کثیری از مثبتین و نیز کسانی که در مقام ردّ قول مثبتین بوده اند آیه زیر را به عنوان دلیل آنان ذکر کرده اند:

فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَی الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ... (1)