نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 15

شیخ از کلمه خیار معنای خیار فسخ در عقد صحیح را اراده نموده است نه خیار اصیل در عقد فضولی.

2) ابن براج در مهذب می فرماید: اذا عقد الابوان علی ولدیهما و هما صغیران ثمّ ماتا قبل البلوغ فانهما یتوارثان(1) پس معلوم می شود عقد نافذ است، بعد از این عبارت برای پسر اثبات خیار نموده «اذا عقد رجل لابن له غیر بالغ علی جاریه کان الخیار للابن اذا بلغ» پس مراد از خیار، خیار در عقد صحیح است.

3) ابن ادریس در سرائر: و متی عقد الرجل لابنه علی جاریه و هو غیر بالغ کان له الخیار اذا بلغ و لیس کذلک اذا عقد علی بنته غیر بالغه لانها اذا بلغت لا خیار لها.(2)

4) کیدری در اصباح: اذا عقد الابوان علی ولدیهما قبل بلوغهما صح و للصبی الخیار اذا بلغ دون الصبیه(3) ظاهر «صح» صحت فعلیه است پس خیار صبی خیار در عقد صحیح است.

با توجه به این تعابیر معلوم می شود که مورد نزاع فقط فضولی یا غیر فضولی بودن عقد نیست تا صاحب حدائق بتواند با روایاتی که به آنها استدلال نموده فضولی نبودن عقد را اثبات کرده و بالملازمه لزوم عقد را اثبات نماید، بلکه خیار به معنای دوم که خیار فسخ در عقد صحیح است نیز مورد نزاع است و این معنا به وسیله آن روایات نفی نمی شود و لزوم عقد و مختار نبودن پسر در فسخ عقد پس از بلوغ ثابت نمی شود.(4)

دلیل عدم خیار صبی: صحیحۀ أبو عبیدۀ حذاء:

با اینکه روایت صحیحه أبو عبیده حذاء، سنداً و دلالتاً برای اثبات لزوم عقد

1- (1) - مهذب، 197/2
2- (2) - سرائر، 568/2
3- (3) - اصباح:
4- (4) - استاد مد ظله در جلسات آینده در استدلال به عباراتی که برای صبی و صبیه اثبات توارث می کنند مناقشه می کنند.