نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 152

2) صحیحۀ ابی بصیر و محمد بن مسلم:

این روایت نیز مانند روایت ابو بصیر است ولی در پایان دارد که: فأیّ هؤلاء عفا فعفوه جائز فی المهر اذا عفا عنه.(1)

3) روایت حلبی:

علیّ عن أبیه عن ابن ابی عمیر عن حمّاد عن الحلبی عن ابی عبد الله علیه السلام... و قال فی قول الله عزّ و جلّ: او یعفو الذی بیده عقده النکاح، قال: هو الاب و الاخ و الرجل یوصی الیه و الرجل یجوز امره فی مال المرأه فیبیع لها و یشتری لها فاذا عفی فقد جاز.(2)

4) روایت حلبی و ابو بصیر و سماعه:

روی الحلبی و ابو بصیر و سماعه عن ابی عبد الله علیه السلام فی قول الله عزّ و جلّ: وَ إِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِیضَهً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إِلاّ أَنْ یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَا الَّذِی بِیَدِهِ عُقْدَهُ النِّکاحِ ، قال: هو الأب أو الأخ أو الرجل یوصی الیه و الذی یجوز امره فی مال المرأه فیبتاع لها و یتّجر فاذا عفا فقد جاز.(3)

این روایت که در فقیه نقل شده ظاهراً متّخذ از چند روایت است که مرحوم صدوق آنها را با اختصار به این صورت درآورده است.

5) روایت ابو بصیر و سماعه:

این روایت را مرحوم کلینی یک بار به واسطۀ ابی علی اشعری از سه طریق به صفوان عن ابن مسکان عن ابی بصیر رسانده، و یک بار هم خود از دو طریق به سماعه می رساند، که نهایتاً ابو بصیر و سماعه آن را از امام صادق علیه السلام نقل می کنند و

1- (1) - وسائل، ج 20، ص 25635/283، همان باب، ح 5.
2- (2) - کافی، ج 6، ص 106، ح 3، متأسفانه این روایت در جامع الاحادیث نقل نشده، با این که در وسائل 316:21 / ذیل 27173 (ابواب المهور، ح 1)، به روایت اشاره شده است.
3- (3) - فقیه، ج 3، ص 334، کتاب الطلاق، ح 4778، وسائل، ج 21، ص 315 / ذیل 27172 (همان باب، ذیل ح 1).