نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 182

1381/07/23 سه شنبه درس شمارۀ (461) کتاب النکاح/سال پنجم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس این جلسه:

در این جلسه، ابتدا به بررسی مسئله 12 عروه پرداخته و محدودۀ ولایت و اختیارات وصیّ را مورد بحث قرار خواهیم داد، سپس مسئله 13 را طرح و ادامه بحث مربوط به ولایت حاکم شرع را در جلسه آینده پی خواهیم گرفت.

***

بررسی مسئلۀ 12: واجب است وصی اینکه تزویج کند مجنون و صغیری که نیاز به ازدواج دارد.

اشاره

مسئلۀ 12: للوصی ان یزوّج المجنون المحتاج الی الزواج بل الصغیر أیضاً لکن بشرط نصّ الموصی علیه سواء عین الزّوجه او الزوج أو أطلق و لا فرق بین ان یکون وصیاً من قبل الأب أو من قبل الجدّ لکن بشرط عدم وجود الآخر و الّا فالأمر الیه.

مختار مرحوم سیّد چنانچه گذشت این است که وصیّ بر صغیر نیز ولایت دارد البته باید در نظر گرفتن مصلحت صغیر، تزویج را انجام بدهد، سپس ایشان قید می زنند به شرط «نصّ الموصی علی التزویج» که این شرط هم به مجنون و هم به صغیر برمی گردد. مراد از نصّ در اینجا این نیست که وصیت صریح باشد در شمول تزویج تا مقام از ادلۀ حجیت ظواهر مستثنی و خارج باشد و بگوییم اینجا ظهور کفایت نمی کند بلکه صراحت لازم است بلکه مراد از نص مثل موارد دیگری که گویند مسئله منصوص است این است که دلیلی که حجت باشد و کاشف باشد چه به نحو قطع و چه به نحو ظن معتبر در بین باشد.

ایشان این شرط را در مقابل صاحب حدائق می فرماید.

توضیح اینکه، یک مرتبه موصی وصیت می کند به کاری که ربطی به امر تزویج