نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 213

نفوذ وصیت چیز دیگری شرط نیست، بنابراین اگر کسی ادعاء کند که وصیت به تزویج اولاد نافذ نیست و در نفوذ وصیت شرط است که به امور مالی و حضانت اولاد مرتبط باشد، این روایت را نمی توان دلیل نادرستی این ادعاء دانست.

اشکال دوم: اگر فرض کنیم که روایت در مقام بیان تمام مناط برای نفوذ وصیت در مورد سؤال می باشد، نمی توان حکم مسئله تزویج را از آن استفاده کرد، با ذکر یک مثال به توضیح اشکال می پردازیم:

اگر گفته شود: لا تشرب الخمر لانّه یسکر الانسان، در اینجا کبرای کلی که از روایت استفاده می شود این است، «کل ما یسکر الانسان حرام»، از این تعلیل حرمت هر مسکر و لو غیر انسان را مست کند استفاده نمی شود، چون باید تمام ویژگیهای حد وسط را در کبرای کلی حفظ کرد.

در روایت مورد نظر ویژگیهایی در جمله تعلیلیه اخذ شده (با اسم ظاهر یا ضمیر یا اسم اشاره) که اگر بدانها توجه شود معلوم می شود که تعلیل در این روایت ربطی به مسئله تزویج ندارد، تعلیل روایت چنین است که چون پدر صغار، در حال حیات به این وصی که نسبت به مضاربه با مال به وی وصیت کرده اذن داده، لذا مضاربه وصی صحیح می باشد، در جمله حد وسط کلمات «له» و «ذلک» اشاره به همان وصی مورد روایت و همان وصیت مذکور در حدیث دارد، لذا نمی توان حکم روایت را از مورد روایت به دیگر امور مالی سرایت داد تا چه برسد که از روایت حکم تزویج وصی را استفاده کرد.

به هر حال به عقیده ما هر چند این دلیل ناتمام است، ولی اصل نفوذ تزویج اوصیاء صحیح می باشد و در نفوذ آن مصلحت کافی است و همانند حاکم شرع نیاز به فرض ضرورت و حاجت نیست.

ج - استحباب استیذان دختر در تزویج

1) متن مسئله 14

یستحب للمرأه المالکه امرها ان تستأذن اباها او جدها، و ان لم یکونا فتوکّل اخاها، و