نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 224

صورتی که روترش کرده و فرض کنید روترش کردن هفتاد درصد امارۀ عدم رضا است، اینجا اصلاً روشن نیست که عرف از روایت این مورد را هم بفهمد بلکه مواردی را که هم قرینۀ رضایت هست و هم قرینۀ کراهت (مثلاً از فلان قیافه خوشش می آید و نسبت به فلان اخلاق کراهت دارد و هر دو جهت در زوج جمع شده است) نیز چندان روشن نیست اطلاق روایت شامل شود. بلکه به نظر می رسد از نظر عرفی این موارد نیاز به سؤال جدید دارد. لذا چون این حکم یعنی کفایت سکوت بر خلاف اصل است هر جا در استظهار عرفی شک کردیم نباید به سکوت باکره اکتفا کنیم در نتیجه: روایات سکوت باکره را نازل منزله اذن او قرار داده است، اگر ما محیط صدور روایت را قرینۀ خارجی بودن این روایات بدانیم، باید بگوییم سکوت باکره شرعاً حجت بر رضایت اوست یعنی فی نفسه معتبر بوده و نیازی به انضمام شاهدی بر رضایت وجود ندارد. پس در صورت سوم که فرد ظاهر روایت است و بالاولویه در صورت اول و دوم هم سکوت باکره حجت است ولی در غیر این سه صورت دلیلی بر اعتبار سکوت باکره نداریم و چون اعتبار خلاف اصل اولی است لذا تنها در سه صورت اول سکوت حجت می باشد. در ضمن، روایاتی در مسئله وجود دارد که هر چند ضعیف السند می باشند ولی به عنوان تأیید بعضی از آنها مناسب هستند.

روایات مسئله:

روایت اول: روایت ضحّاک بن مزاحم

در مورد خواستگاری حضرت زهرا علیها السلام این تعبیر را دارد که پس از خواستگاریهای متعدد که حضرت ردّ می کردند وقتی امیر المؤمنین علیه السلام از ایشان خواستگاری کردند و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) این مطلب را مطرح کردند و نظر ایشان را جویا شدند حضرت زهرا (س) سکوت کردند: «فسکتت و لم تولّ