نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 227

سکتت فهو اقرارها و ان ابت لم یزوّجها»

به قرینه بعضی روایات دیگر که خواهد آمد اطلاق این روایت را باید حمل بر باکره کنیم.

روایت پنجم: روایت داود بن سرحان

که هم خودش و هم سهل بن زیاد را که در سند واقع شده معتبر می دانیم: «فی رجل یرید ان یزوّج اخته قال یؤامرها فان سکتت فهو اقرارها و ان ابت لم یزوّجها»(1)

اطلاق این روایت هم باید بر باکره حمل شود.

روایت ششم: روایت یزید کناسی

(2) را هم قبلاً خواندیم و آن هم مشتمل بر تعبیری است که البته خیلی قابل استناد نیست.

روایت هفتم: صحیحه بزنطی،

عمده دلیل مسئله است و مقیّد روایات دیگر هم می شود: «قال أبو الحسن علیه السلام فی المرأه البکر اذنها صماتها و الثیّب امرها الیها»(3) که بین بکر و ثیّب تفصیل داده است. به نظر می رسد مقصود از أبو الحسن در روایات بزنطی، حضرت رضا علیه السلام باشد.

«* و السلام *»

1- (1) - جامع الاحادیث 191/25 باب سابق ح 16 - وسائل الشیعه 268/20 باب 3 از ابواب النکاح و اولیاء العقد ح 3
2- (2) - جامع الاحادیث 195/25 باب 51 از ابواب التزویج حدیث 10 - وسائل الشیعه 278/20 باب 6 از ابواب سابق، ح 9
3- (3) - جامع الاحادیث 206/25 باب 57 از ابواب التزویج حدیث اول - وسائل الشیعه 274/20 باب 5 از ابواب سابق، حدیث اول