نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 7

ذیل روایت می فرماید: اگر پدر دختر کبیرش را شوهر داد، عقدش صحیح و نافذ بوده، دختر اختیار ردّ عقد را ندارد و امّا اگر دختر نابالغش را شوهر داد، این دختر پس از بلوغ می تواند عقد پدر را ردّ کند و امّا به قرینه صدر روایت می توان استفاده نمود که عقد دختر نابالغ توسط پدر مانند عقد فضولی است و فقط صحت شأنیه دارد چون راوی می پرسد «متی یجوز للاب أن یزوج ابنته و لا یستأمرها» حضرت در پاسخ نه سال را حدّ لزوم استیمار قرار داده و قبل از بلوغ استیمار را لازم می دانند و سپس استیمار را توضیح می دهند که منظور از آن مشورت در زمان کودکی نیست بلکه به این معنی است که بعد از بالغ شدن، از او نظر خواهی می کنند و کان الخیار لها اذا بلغت، خلاصه هر چند عبارت «کان الخیار لها» در ذیل روایت ذاتاً ظهور در این معنی که عقد فقط صحّت تأهّلی داشته باشد ندارد لیکن به قرینۀ صدر روایت که صحت عقد صبیه را مشروط به استیمار و نظرسنجی از دختر می داند می توان از روایت چنین استظهار کرد که عقد صبیّه قبل البلوغ فقط صحّت تأهلی دارد و مانند عقد فضولی صحت فعلیّه آن متوقف بر اجازۀ بعدی است.

بررسی این روایات و کیفیت جمع بین آنها را در جلسۀ بعد پی می گیریم.

ان شاء اللّه تعالی

«* و السلام *»