نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 12 صفحه 80

تکملۀ درس شماره 450

ب) بررسی مسئله 7

1) متن مسئله

لا یصح نکاح السفیه المبذر الاّ باذن الولی، و علیه ان یعین المهر و المرأه، و لو تزوج بدون اذنه وقف علی اجازته، فان رأی المصلحه و اجاز صحّ، و لا یحتاج الی اعاده الصیغه؛ لانّه لیس کالمجنون و الصبی مسلوب العباره، و لذا یصح وکالته عن الغیر فی اجراء الصیغه و مباشرته لنفسه بعد اذن الولی.

2) توضیح مسئله

سفیه از نظر لغت به معنای کسی است که عقل درستی نداشته، ابله و نادان بوده اشتباهاتش از حد متعارف بیشتر است ولی به حد جنون نمی رسد، و در اصطلاح فقهی به کسی که در خصوص امور مالی دارای رشد نباشد، اطلاق می شود.

«مبذّر» هم در لغت به معنای کسی است که در تصرفات مالی ولخرجی بی حساب می کند و اموال را هدر می دهد، و در اینجا مراد از این قید تقریباً همان سفیه به معنای شرعی است، بنابراین اگر مراد از سفیه در عبارت مصنف مفهوم شرعی آن باشد قید «مبذر» توضیحی است، و اگر مراد از سفیه، معنای لغوی آن باشد (احتمال اراده معنای لغوی مستبعد نیست چون مسلماً معنای لغوی این کلمه مهجور نشده که دیگر اصلاً استعمال نشود) در اینجا قید مبذّر توضیحی نیست، بلکه موضوع کلام نادانی می باشد که در امور مالی از رشد کافی برخوردار نیست، البته در این صورت با تنقیح مناط حکم دیگر مصادیق سفیه شرعی هم استفاده می شود.

به هر حال از این مسئله استفاده می شود که مطلق سفیه شرعی، در ازدواج استقلال نداشته و باید اجازه ولی همراه عقد وی باشد.