نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 13 صفحه 1

1381/08/08 دوشنبه درس شمارۀ (471) کتاب النکاح/سال پنجم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس قبل و این جلسه:

در این جلسه سه بحث کاملاً مستقل مورد توجه قرار گرفته است:

1 - ادامۀ بحث پیرامون روایت عمار ساباطی و ترجیح کلام شیخ طوسی در مورد این حدیث که مربوط به مسئلۀ 17 است.

2 - بررسی بحث قاعدۀ الزام که مرحوم آقای خویی در ضمن مسئله 16 مطرح کرده بودند.

3 - ذکر نکته ای دربارۀ جواز تعدّی از صحّت فضولی در نکاح به سایر عقود و عدم جواز تعدّی از صحت فضولی در عقود به نکاح که به عنوان مقدمه ای بر مسئلۀ 18 مطرح گردیده است.

***

الف) توجیه مرحوم شیخ طوسی در مورد روایت عمار ساباطی

مرحوم شیخ طوسی در استبصار روایت عمار را که در جلسۀ گذشته مطرح کردیم به گونه ای معنا می نمایند که به نظر می رسد اقرب نیز همین گفتار ایشان باشد.

مرحوم شیخ می فرماید معنای این روایت این است که یک نفر نمی تواند متولّی اجرای هر دو طرف عقد باشد یعنی هم موجِب (به کسر) باشد و هم قابل. و لذا امام علیه السلام در فرضی که زن شخص دیگری را وکیل نموده و او عقد زن را برای مرد می خواند و خود مرد هم قبول می کند. فرموده اند که اشکالی ندارد و تزویج صحیح