نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 13 صفحه 67

1381/10/1 یکشنبه درس شماره (478) کتاب النکاح/سال پنجم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصه این درس:

در این جلسه با مرور اجمالی بر مسئله 18 عروه و بیان مسامحاتی در تعبیر مرحوم سید بحث عدم اعتبار فوریت در اجازه، و نفوذ اجازه بعد از ردّ، را بررسی نموده، سپس مسئله 19 که معتبر نبودن لفظ خاصی در اجازه است را بیان کرده و در نهایت مسئله 20 را مطرح و با توضیح مختصر، بررسی آن را به جلسه بعد موکول می کنیم.

***

متن عروه:

الاقوی صحه النکاح الواقع فضولاً مع الاجازه سواء کان فضولیاً من أحد الطرفین او کلیهما، کان المعقود له صغیراً او کبیراً، حرّاً او عبداً. و المراد بالفضولی هو العقد هو العقد الصادر من غیر الولی و الوکیل، سواء کان قریباً کالاخ و العم و الخال و غیرهم او اجنبیاً. و کذا الصادر من العبد او الامه لنفسه بغیر اذن الولی. و منه العقد الصادر من الولی او الوکیل علی غیر الوجه المأذون فیه من الله او من الموکل کما اذا اوقع الولی العقد علی خلاف المصلحه او تعدی الوکیل عمّا عیّنه الموکل. و لا یعتبر فی الإجازه الفوریه سواء کان التأخیر من جهه الجهل بوقوع العقد او مع العلم به و اراده التروی، او عدمها ایضاً. نعم لا تصح الاجازه بعد الرد، کما لا یجوز الرد بعد الاجازه فمعها یلزم العقد.

الف) بیان بعضی نکات در عبارت عروه:

اشاره

درباره صحت نکاح فضولی و ادلّه و اقوال آن در جلسات گذشته صحبت کردیم و اکنون به بیان نکاتی چند از عبارت مرحوم سید می پردازیم:

1) معنای فضولی: