نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 15 صفحه 22

4- (4) مرآه العقول، ج 20، ص 216.
5- (5) برای مثال، الفقیه، ج 3، ص 227، ح 1070.
6- (6) - وسائل الشیعه، کتاب النکاح، ابواب ما یحرم بالرضاع، باب 5، ح 9 (وسایل، چاپ آل البیت، ج 20، ص 387).

هو فی الحولین... حرّم ذلک النکاح(1). از افراد ضمیر فهمیده می شود، ایشان قایل به نشر حرمت است خواه ولد المرضعه کمتر از دو سالش باشد یا بیشتر.

در مراسم سلاّر هم که معمولاً تابع مقنعه است می گوید: و (ان) یکون الرضاع فی الحولین و لهذا نقول انه متی رضع اقل من العشر لم یحرّم او رضع بعد الحولین(2). شیخ طوسی هم در خلاف می گوید مولود (مرتضع) باید صغیر باشد تا نشر حرمت بکند و بعد می گوید فاما ان کان کبیراً فلو ارتضع مده طویلاً لم ینشر الحرمه و در مسئله بعدی شرط فی الحولین بودن را می کند که نسبت به مرتضع تنهاست(3)، همچنین در 17 جای مبسوط نشر حرمت را به وسیله شیر دادن به بچه ای می داند که دون الحولین باشد که در تمامی آنها شرط، تنها راجع به مرتضع است. غیر از این افراد بسیاری دیگر که قریب به 20 نفر می شوند در کتب خود عنوان مسئله را تنها در مرتضع قرار داده و تصریح نموده اند که این شرط در ولد مرضعه معتبر نیست. پس نتیجه می گیریم که این ادعای اجماع ادعای گزافی است.

6 - دلیل دوم

به آیه «اَلْوالِداتُ یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ 4» استدلال شده است به این نحو که شیر دادن زن بعد از 2 سالگی هیچ اثر شرعی ندارد، لذا نه استحقاق اجرت بر آن مترتب است و نه اگر دیگری از او شیر خورد سبب نشر حرمت می شود.

7 - دلیل سوم

استدلال به روایت لا رضاع بعد فطام شده است که در این روایت نکره در سیاق نفی است و افاده عموم می کند، لذا شامل هر دو طفل (ولد المرضعه و مرتضع) می شود. ادامه بحث در جلسه آتی ان شاء الله. «* و السلام *»

1- (1) سلسله الینابیع الفقهیه، ج 18، ص 35.