نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 15 صفحه 44

فرع چهارم: اگر مرضعه ای به مقدار معتبر به کودکی شیر داد در نتیجه مرضعه مادر رضاعی کودک و صاحب اللبن پدر رضاعی او شدند،

این مرضعه فرزند رضاعی آنها بوده با اولاد نسبی آنها برادر و خواهر خواهد بود و در این اخوت، فرقی بین اولاد نسبی صاحب اللبن و اولاد نسبی مرضعه نیست و این اخوت ترکیبی از رضاعی و نسبی است. این فرع از نظر فقهی مسلّم است و جای بحث نیست. آنچه محل بحث است اخوتی است که از طرفین رضاعی باشد، در اینجا محل بحث است که آیا اشتراک در پدر رضاعی لازم است یا اشتراک در مرضعه کافی است.

بررسی روایات مسئله:

روایت اول: موثقۀ عمار

کلینی عن محمد بن یحیی عن احمد بن محمد، و علی بن ابراهیم عن أبیه، جمیعاً عن ابن محبوب عن هشام بن سالم عن عمار الساباطی قال سألت أبا عبد الله علیه السلام عن غلام رضع من امرأه، أ یحل له ان یتزوج اختها لابیها من الرضاعه؟ قال: فقال علیه السلام: لا، فقد رضعا جمیعاً من لبن فحل واحد من امرأهٍ واحده قال (: قلت) یتزوج اختها لامها من الرضاعه؟ قال: فقال علیه السلام: لا بأس بذلک، ان اختها التی لم ترضعه کان فحلها غیر فحل التی ارضعت الغلام، فاختلف الفحلان فلا بأس.(1)

سند روایت:

در سند روایت غیر از عمار ساباطی سخنی نیست فقط عمار چون فطحی است از روایت تعبیر به موثّقه می شود. البته قبلاً گذشت که روایات عمّار

معمولاً در تعبیرات آن تکلّف است، حال در نقل به معنا مسلّط نبوده یا مسلّط به عربی نبوده است، به هر حال خوب، نقل به معنا نمی کرده است. معمولاً روایات او تکلّف دارد اگر روایتی از عمّار بدون تکلّف معنا شد، باید به نسخه های مختلف رجوع شود تا معلوم شود آیا در عبارت تصرّفی شده است یا نه؟

دلالت روایت: