نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 18 صفحه 57

«قال الفضیل بن یسار سمعت ابا عبد الله 7 یقول: ان الایمان یشارک الاسلام و لا یشارکه الاسلام ان الایمان ما وقّر فی القلوب و الاسلام ما علیه المناکح و المواریث و حقن الدماء و الایمان یشارک الاسلام و الاسلام لا یشارک الایمان(1)»

به این روایت صاحب جواهر استدلال کرده است و قبلاً گذشت که صاحب حدائق این استدلال را ناتمام می داند و جواب می دهد که قبول داریم که اسلام آن است که مناکح و مواریث و حقنِ دماء بر آن پایه گذاری شده است، این یک کبرای کلی است که ما آن را قبول داریم، لکن می گوییم: امثال حقن دماء برای مستضعفین از اهل خلاف است و برای عموم مخالفین غیر نواصب نیست. از این رو به این روایت نمی توان بر مطلوب استدلال کرد.

4 - روایت سفیان بن السمط

سفیان بن سمط قال: سأل رجل أبا عبد الله 7 عن الاسلام و الایمان ما الفرق بینهما تا می رسد به اینجا که اول حضرت جواب نمی دهند و نمی خواسته اند مسئله را واضح بیان کنند اما بعد در میان راه جواب می دهند و می فرمایند: الاسلام هو الظاهر الذی علیه الناس شهاده ان لا اله الّا الله وحده لا شریک له و أن محمداً عبده و رسوله و اقام الصلاه و ایتاء الزکاه و حج البیت و صیام شهر رمضان فهذا الاسلام و قال: الایمان معرفه هذا الامر مع هذا فان أقرّ بها و لم یعرف هذا الامر کان مسلماً و کان ضالاً(2). پس مخالفین غیر از نواصب که دلیل خاص بر کفر آنها هست، مسلمانند و این روایت صغری قرار می گیرد برای کبرایی که از روایت فضیل بن یسار استفاده می شد و گفتیم که صاحب حدائق استدلال به روایت فضیل را قبول ندارد و می فرماید این روایت متکفل صغری نیست. بنابراین، چون این روایت معیار اسلام را شهادتین قرار داده است از این رو

این روایت قابل استدلال است. صاحب حدائق در کتاب شهاب ثاقب برای این روایت معانی بعیدی ذکر کرده است که نیاز به ذکر آنها نیست. نتیجه اینکه این روایت به ضمیمه روایت فضیل حکم مسئله نکاح را بیان می کنند هر چند به تنهایی نمی توانند مشکل را حل کنند.

5 - روایت حمران

روایتی است از صفوان بن یحیی عن حجر بن زائده عن حمران قال: «سألت ابا عبد الله 7 عن قول الله عزّ و جلّ الّا المستضعفین» [نساء 98] قال: هم أهل الولایه قلت: و أیّ ولایه؟ فقال: أما انها لیست بولایه فی الدین و لکنها الولایه فی المناکحه و الموارثه و المخالطه و هم لیسوا بالمؤمنین و لا بالکفار و هم المرجون لامر الله(1)(2).

6 - صحیحه عمر بن أبان