نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 19 صفحه 1

1383/6/24 سه شنبه درس شمارۀ (670) کتاب النکاح/سال هفتم

اشاره

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

خلاصۀ درس این جلسه:

در این جلسه ادله قرآنی حلیت متعه را مطرح می کنیم و استدلال اهل سنت بر برخی از آیات قرآن بر عدم حلیت متعه را بررسی می کنیم.

***

یکی از مباحث بسیار مهم در بحث نکاح، اختلاف امامیه با عامه در مورد حلیت نکاح متعه است.

اشاره

در این بحث هر دو طرف به قرآن و روایات و اجماع و احیاناً عقل استدلال کرده اند و گاهی سخنان جالب و عجیبی مطرح شده است. بسیاری از عامه در کتب متأخر خود (در کتب متقدمین آنها این مطلب کمتر است) امامیه را رمی کرده اند که آنها زنا را جایز می دانند زیرا متعه از مصادیق زنا است. در مسائل صاغانیه شیخ مفید رحمه الله هم این مسئله مطرح شده که یکی از اشکالات آن عالم حنفی به امامیه که یکی از شیعیان سؤال های او را برای شیخ مفید فرستاده این بوده است که امامیه اتفاق دارند بر اینکه زن متعه ای زوجه نیست و ولد متعه به پدر و مادرش ملحق نمی شود. بنابراین استثنای مذکور در آیه شریفه (وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ إِلاّ عَلی أَزْواجِهِمْ) شامل متعه نیست و قهراً زنا و سفاح خواهد بود.