نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 19 صفحه 173

خلاصۀ درس این جلسه:

در این جلسه، استاد مد ظله ابتدا، استدراکی از جلسات قبل را بیان می فرمایند (در توضیح وجود قائل به جواز ازدواج جدید در زمان متخلل بین عقد و مبدأ اجل، بر خلاف نظر صاحب جواهر که می فرمود: «لم نتحقق القائل به»)، سپس به طرح مسئله انصراف اطلاق اجل در عقد به صورت متصل پرداخته، ضمن نقل قول فقهاء آن را مسلم عندهم بر می شمرند و به بیان ادله آنها در مسئله (انصراف، متفاهم عرفی و...) می پردازند. در آخر با قرائت کلام محقق کرکی در جامع المقاصد در این مسئله، تنافی بدوی در آن را رفع نموده و اصل کلام ایشان را نقد می نمایند.

***

الف) بیان استدراک از جلسه قبل

در جلسات قبل اشاره به کلام مرحوم صاحب جواهر نمودیم. ایشان در مورد جواز تزویج جدید در زمان متخلل بین عقد و مبدأ اجل در فرض صحت انفصال می فرمود: لم نتحقق القائل به(1) و در اشکال به آن گفتیم محقق کرکی و شهید ثانی قائل به جواز این ازدواج هستند. البته در جلسه قبل با استدراک از این اشکال بیان کردیم که با دقت در کلام محقق کرکی(2) و همچنین با مراجعه به حاشیه ارشاد(3) از

1- (1) - جواهر الکلام، ج 30، ص 179.
2- (2) - جامع المقاصد، ج 13، ص 23 و 48.
3- (3) - غایه المراد (که حاشیه ارشاد شهید ثانی با آن چاپ شده) ج 3، ص 83 قال فیه: و لیس لها حینئذ التزویج بغیره فیما بین العقد و الاجل و ان وفت المده بالاجل و العده و لا به بعقد جدید و لا له ان یتزوج باختها ما بینهما.

شهید ثانی معلوم می شود که این دو بزرگوار نیز قائل به جواز نیستند. اکنون می گوییم: با بررسی بیشتر آراء مشخص شد که صاحب ریاض(1) از متقدمین بر صاحب جواهر و مرحوم شیخ انصاری(2) از متأخرین از ایشان قائل به جواز می باشند.

پس کلام صاحب جواهر رحمه الله در نفی مطلق قائل به جواز خالی از مسامحه نیست.