نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 143

منظور به روایت صحیحه حلبی استناد جسته است.

ما مراجعه کردیم معلوم شد عده ای قبل از شهید ثانی به این روایت استناد کرده اند فاضل مقداد در تنقیح، علامه حلی در مختلف به این روایت استدلال کرده است.

و نیز مرحوم فاضل آبی در کشف الرموز به این روایت استدلال کرده است هر چند نام نبرده ولی چون گفته است روایاتی بر این مطلب وجود دارد معلوم می شود روایت صحیحه حلبی را هم جزء روایات دانسته است وگرنه تنها روایت «علی بن ابی حمزه»(1) را روایات تعبیر نمی کنند. فقه رضوی هم در دوره فاضل آبی مطرح نبوده، و نیز تنها به مرسله صدوق(2) هم استدلال نمی کند، پیداست که نظرش به روایت صحیحه حلبی و امثال آن است. جامع المقاصد هم تمسک کرده و همه این بزرگان قبل از شهید ثانی بوده اند. اینک روایت حلبی را ملاحظه فرمایید:

«محمد بن علی بن الحسین باسناده عن حماد، عن الحلبی عن ابی عبد الله علیه السلام أنه قال فی الرجل یتزوج الی قوم فاذا امرأته عوراء و لم یبینوا له قال: لا ترد، و قال: انما یرد النکاح من البرص و الجذام و الجنون و العفل...»(3)

کلام صاحب مدارک

صاحب مدارک در نهایه المرام در دلالت صحیحه حلبی اشکال نموده به اینکه این روایت تقطیع شده است، زیرا از روایتی که صدرش مربوط به زن است جمله «انما یرد النکاح من البرص و الجذام و الجنون و العفل» را تقطیع کرده و به آن استدلال کرده اند و این صحیح نیست، لذا از ذیل آن نمی توان اطلاق گیری کرد به این معنی که چه جنون زن و چه جنون مرد هر دو را شامل شود.

1- (1) - وسائل الشیعه، ج 21، باب 12 از ابواب عیوب، ح 1.
2- (2) - وسائل الشیعه، ج 21، باب 12 از ابواب عیوب، ح 3.
3- (3) - وسائل الشیعه، ج 21، باب 1 از ابواب عیوب، ح 6.

کلام صاحب جواهر