نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 280

استاد مد ظله در این جلسه به ادله اثبات کننده حق خیار زوج در صورت رتقاء بودن زوجه پرداخته و اجماع بین الاصحاب، تعلیل وارد در صحیحه ابی الصباح (لا یقدر زوجها علی مجامعتها) به شمول روایات زمانه، روایت قرب الاسناد، الغاء خصوصیت و رجوع به عرف را به عنوان دلیل مطرح نموده و به بررسی هر کدام به صورت جداگانه می پردازند. همچنین بیان می کنند که ملاک در عدم قدرت بر مباشرت، شخصی می باشد. در آخر نیز در تفاوت تعبیر روایات باب (بعضی یفرق بینهما و بعضی ترد) توضیحی بیان می فرمایند.

***

الف) ادله مثبت حق خیار برای زوج در صورت رتقاء بودن زوجه

1 - اجماعی بودن اصل حق خیار در این مورد

در اصل حق خیار مرد در مورد وجود عیب رتق در زن، اختلافی وجود ندارد، لذا صاحب مدارک در نهایه المرام می فرماید: لا خلاف فی کون الرتق عیبا ترد به المرأه(1) ، همچنین سید مرتضی رحمه الله در ناصریات(2) ، مرحوم شیخ در خلاف(3) ، ابن زهره در

1- (1) - نهایه المرام، ج 1، ص 334.
2- (2) - الناصریات، ص 337، قال فیه: عندنا ان البرص مما یرد به النکاح و کذلک العمی و الجذام و الرتق و غیر ذلک من العیوب المعدوده المسطوره.
3- (3) - خلاف، ج 4، ص 347، قال فیه: دلیلنا ما قلناه... من اجماع الفرقه.

غنیه(1) و محقق کرکی در جامع المقاصد(2) ادعای اجماع می کنند.

همچنین در بررسی اقوال فقهاء مشاهده می کنیم که عیب بودن رتق را بسیاری مطرح نموده اند به گونه ای که تنها در 6 کتاب، عیب بودن رتق مطرح نشده است. این 6 کتاب عبارتند از: 1 - رساله یا شرایع علی بن بابویه (رساله ای که ایشان برای پسر خود (مرحوم صدوق) نوشته است) بنا بر نقلی 2 - فقه رضوی 3 - مقنع 4 - جامع یحیی بن سعید 5 - تبصره علامه حلی 6 - أنوار الفقاهه کاشف الغطاء