نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 282

اشاره

همچنین از تفسیری که برای روایت زمانه(2) نمودیم، شاید بتوان مورد رتق را داخل در عیوب مجوزه للفسخ و الخیار دانست، زیرا در زمانه اختلاف معنا وجود داشت. بعضی از اهل لغت مثل ابن فارس و تاج العروس(3) به عنوان استدراک معنایی را نقل کرده بودند که مقعد بودن و زمین گیر شدن را می رساند(4). معنای دیگری که بسیاری از اهل لغت نمودند تعبیر به عاهه بود، چنانچه صاحب مصباح المنیر می گوید: عاهه مستدام و طویل.

1- (1) - وسائل الشیعه، کتاب النکاح، ابواب العیوب و التدلیس، باب 1، ح 4، وسائل چاپ آل البیت، ج 21، ص 208.
2- (2) - مثل اذا دلست العقلاء و البرصاء و المجنونه و المفضاه و من کان بها زمانه ظاهره فانها ترد علی اهلها من غیر طلاق، وسائل الشیعه، کتاب النکاح، ابواب العیوب و التدلیس، باب 2، ح 1، وسائل آل البیت، ج 21، ص 211.
3- (3) - تاج العروس، ج 9، ص 228 و مما یستدرک علیه... أزمن الله فلانا جعله زمنا ای مقعدا او ذا عاهه.
4- (4) - ظاهر مرحوم صاحب جواهر که می گوید و لیس فی شیء مما عشرنا تفسیرها بخصوص الاقعاد (جواهر الکلام، ج 30، ص 337) این معنا را ندیده است.

اضافه می کنیم که اگر حتی هر دو معنا در استعمالات عرب وجود داشته باشد، ولی در این احادیث، مراد از زمانه، اقعاد نیست، زیرا تعبیر در بعضی روایات چنین بود: و ان کان بها زمانه لا یراها الرجال اجیز شهاده النساء علیها(1) و معلوم است که اگر مراد از زمانه، اقعاد و زمین گیر شدن است، این عیب محسوس و قابل مشاهده برای زن و مرد می باشد و نمی تواند مخفی باشد، پس مراد از زمانه در این روایات همان عاهه است که مخفی آن مثل قرن، عفل و رتق می باشد که زنها می توانند آن را ببینند (از امور زنانه است)

نتیجه می گیریم که با اطلاق روایات زمانه، می توان در صورت وجود رتق، حق خیار را برای زوج اثبات نمود.

3/1 - توجه به تالی این تفسیر از روایات زمانه

البته اگر روایات زمانه را چنین تفسیر کردیم مطالب دیگری به عنوان تالی آن مطرح می شود که باید ملاحظه کنیم که به آنها ملتزم می شویم یا نه؟