نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 35

ج - دو اشتباه از صاحب مدارک:

اشتباه اول صاحب مدارک در نهایه المرام این است که عبد الله بن عمرو را می گوید مجهول است، سپس می گوید آن که توثیق شده است (توسط نجاشی) عبد الله بن عمر بن بکار حناط یا خیاط است، بعد صاحب مدارک می گوید: و لعله هو یعنی شاید مراد همین عبد الله بن عمر باشد که قهراً روایت صحیحه می شود.

آنچه در تأیید کلام صاحب مدارک آورده اند این است که در سه کتاب، عبد الله بن عمرو، عبد الله بن عمر نقل شده است که عبارتند از جامع المقاصد، حدائق و جواهر. لکن باید توجه داشت که صحیح «عبد الله بن عمرو» است و «عبد الله بن عمر» در کتب متأخر از جامع المقاصد واقع شده است و در کتاب های قبلی همچنین در کتب حدیث و کتاب هایی که به کتب حدیث عنایت دارند عبد الله بن عمرو است(1). شاید اشتباه جامع المقاصد از ناحیه مؤلف نباشد و اشتباه در استنساخ و غلط نسخه باشد.

اشتباه دوم صاحب مدارک در این که فرمود شاید مراد از عبد الله بن عمرو همان عبد الله بن عمر باشد این است که ایشان توجه نداشته اند که عبد الله بن عمر هم طبقه با جعفر بن بشیر(2) است و ایشان بدون توجه به این که کسی که نجاشی او را توثیق کرده است اقلاً دو طبقه عقب تر از اوست می فرماید: و لعله هو.

د - اشتباه مصحح روضه المتقین:

در روضه المتقین پس از نقل روایت، حکم به مجهول بودن عبد الله بن عمر می کند. بسیاری مانند شهید ثانی و صاحب نهایه المرام هم حکم به مجهول بودن کرده اند، در حالی که این قدری عجیب است که چطور عبد الله بن عمر مجهول است، در حالی که آن که مجهول است عبد الله بن عمرو است.

با دقت در مطلب متوجه می شویم که این اشتباه از ناحیه روضه المتقین نیست، بلکه از ناحیه مصحح است که در عبارت «عبد الله بن عمرو هو مجهول»، واو را کنار هو مجهول در گیومه قرار داده است «و هو مجهول» نوشته است در حالی که مراد روضه المتقین این است که عبد الله بن عمرو «هو مجهول» است.

دو مثال از اشتباه در تصحیح در غیر ما نحن فیه: