نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 59

در این سند تنها الحسین بن زید مورد بحث است، ولی با عنایت به این که راوی از او محمد بن زیاد همان ابن ابی عمیر معروف است وثاقت وی اثبات می گردد.

همین روایت با سند معروف کلینی به سکونی هم نقل شده است. در این سند دو نفر مورد بحث می باشند. یکی نوفلی و دیگری سکونی، سکونی را با عبارت شیخ طوسی در عده ج 1، ص 149 می توان توثیق کرد، در این عبارت شیخ طوسی عمل طائفه به روایات سکونی را گوشزد کرده است (به شرط عدم تعارض آن با روایات و فتاوای امامیه) که این امر دلیل بر وثاقت وی می باشد(5) ، و با توجه به این که غالب روایات

1- (1) - ابن داود حلی در رجال: 515/522 کلمه میاح را «بالیاء المثناه تحت و کسر المیم و قیل: بفتحها» ضبط کرده است، علامه حلی در ایضاح الاشتباه: 714/303 در ضبط این نام آورده: بالیاء المنقطه تحتها نقطتین بعد المیم، لاحظ ایضا نضد الایضاح: 344.
2- (2) - اما صباح المدائنی که در رجال شیخ در باب صاد باب اصحاب امام صادق علیه السلام آمده، بر فرض درستی، دلیلی نداریم که راوی حدیث مورد بحث ما باشد.
3- (3) - در تهذیب و فقیه الحسن بن زید وارد شده، ولی صحیح همین حسین بن زید است، چنانچه در معجم الرجال 335:4 اشاره شده است.
4- (4) - جامع الاحادیث 36400/31:25 (باب اول از ابواب التزویج، ح 1).
5- (5) - (توضیح بیشتر) اگر طائفه تنها به یک روایت راوی عمل کنند این امر ممکن است با قرائن خارجی باشد و دلیل بر وثاقت راوی نباشد ولی عمل طائفه به روایات یک راوی جز در سایه وثاقت وی توجیه پذیر نیست.

سکونی از طریق نوفلی است، عمل طائفه به روایات سکونی خود دلیل بر پذیرش نقل نوفلی خواهد بود(1).

علاوه بر این روایات در بحث گذشته در ضمن احادیث تنزیل متمتع بها به مستأجره و امه به روایاتی اشاره کردیم که در خصوص نفی ارث وارد شده است.

ج - روایاتی که میراث را در عقد انقطاعی با شرط اثبات می کند