نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 20 صفحه 79

ب) بررسی صحت ملازمه

اشاره

تا زمان صاحب مدارک رحمه الله صحت ملازمه را امری مسلم می دانستند، ولی ایشان در این امر مناقشه کرده و فرموده که ملازمه فقط در ذات الشهور است، زیرا بیان روایت در مورد عده زنی که «لا تحیض و هی فی سن من تحیض» می باشد که در دائم حره سه ماه است و در امه و متعه تنصیف می شود، یعنی چهل و پنج روز و لذا ملازمه در مورد بحث که ذات الاقراء است وجود ندارد.

بسیاری از فقهاء بعدی از جمله صاحب جواهر رحمه الله این اشکال را قبول کرده اند، ولی صاحب جواهر رحمه الله در ردّ نظریه دو طهر، در اصل ملزوم هم اشکال کرده اند و فرموده اند در باب امه عده دو طهر نیست بلکه «دو حیض» ملاک است و البته به اینجا که می رسند در ملازمه اشکال نکرده اند با اینکه در عبارات قبلی (یعنی در رد نظریه دو حیض) در ملازمه اشکال کرده و مورد ملازمه را ذات الشهور دانسته اند.(2)

اثبات ملازمه به طور عام یا به طور خاص؟

از آنجا که صاحب ریاض ملازمه را به طور مطلق از این روایت استفاده کرده اند، طبعاً اگر ملازمه به طور خاص در مورد زنی که (لا تحیض و هی فی سن من تحیض) اثبات شود به مورد بحث ربطی نخواهد داشت، برای بررسی مطلب سراغ روایت خواهیم رفت.

صحیحه زراره: قال: سألت أبا جعفر علیه السلام: ما عده المتعه اذا مات عنها الذی تمتع بها. قال:

اربعه أشهر و عشرا، قال: ثم قال: یا زراره کل النکاح اذا مات عنها الزوج فعلی المرأه حره کانت أو امه أو علی أی وجه کان النکاح منه متعه أو تزویجاً او ملک یمین، فالعده اربعه أشهر و عشرا.