نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 21 صفحه 149

دو تعبیر در این روایت دوم که صحیحه محمد بن مسلم عن ابی جعفر علیه السلام است وجود دارد - که صاحب جواهر به یکی از آنها اشاره کرده است - که قرینه بر وقوع

عقد بر بنت مهیره است که عبارتند از:

1 - کلمه «زوجها» در «فلما کانت لیله دخولها علی زوجها» که ظهور دارد در اینکه عقد بر بنت مهیره شده بوده است و زن او بوده است.

2 - کلمه «امرأته» در «ترد الیه امرأته» که صاحب جواهر به این اشاره ای کرده است، و ظهور دارد در اینکه بنت مهیره زن او بوده است و حمل آن بر اطلاق به خاطر وقوع خواستگاری خلاف ظاهر عبارت است.

دلالت خصوص روایت اولی بر مهر مسمی:

روایت دوم با توجه به اینکه مهر بنت مهیره را بر عهده پدرش دانسته است که همان مهر مسمی است، چرا که می فرماید «و ترد الیه امرأته و یکون مهرها علی أبیها» لذا دلالتی بر اینکه به بنت امه باید مهر مسمی را بدهد نمی کند، بر خلاف روایت اولی که حضرت در آن فرمود:

«و المهر الاول للتی دخل بها» یعنی مهر اولی که همان مهر مسمی است برای بنت امه است که مدخوله شده است، و لذا خصوص روایت اولی بر مختار شیخ در «نهایه» و آن سه نفر دیگر دلالت می کند.

بیان صاحب «حدائق» برای دلالت روایت دوم:

ایشان گفته است: ضمیر در «و یکون مهرها علی أبیها» به بنت الامه بر می گردد.

جوابش: این است که در این صورت بازهم دلالتی بر اینکه آن مهری که باید پدر به بنت امه بپردازد آیا مهر المثل است یا مهر المسمی ندارد تا اینکه مستند حکم شیخ در «نهایه» و... باشد.