نکاح : تقریرات درس آیت الله شبیری زنجانی جلد 21 صفحه 81

بر اساس این روایت مدلس باید مهر را پس بدهد، البته چون کلمه ولی فقط در سؤال درج شده است و این کلمه در کلام امام علیه السلام نیست از این روایت استفاده نمی شود که در ولیّ یک نحو خصوصیتی باشد و سفیر را شامل نشود، ولی استفاده می شود که اگر ولیّ مدلس شد، باید مهریه را بدهد.

در بعضی از روایات، عنوان عام است و ولی ندارد و می گوید «من زوجها» که ولایت بر عقد دارد و عنوان مزوج بر او صدق می کند، معیار است.

روایت چهارم: روایت عبد الرحمن بن أبی عبد الله است

که در سند آن قاسم است که همان قاسم بن محمد جوهری است که او را معتبر می دانیم و اشکال دیگری در آن نیست، آنجا هست که ان شاء زوجها أخذ الصداق ممن زوجها و لها الصداق بما استحل من فرجها(2). رفاعه بن موسی نیز به این مضمون نقل کرده که در سند آن سهل بن زیاد است که او را هم ما اشکال نمی کنیم، کشف اللثام به همین یک روایت اقتصار کرده است، سند دیگری هم دارد که از معاویه بن وهب است که آن صحیحه است.

روایت پنجم: صحیحه محمد بن مسلم

باب 8 حدیث 3 من زوج امرأه فیها عیب دلسته و لم تبین ذلک لزوجها... و یکون الذی ساق الرجل الیها علی الذی زوجها و لم یبین.(3)

این روایت مزوج را به طور کلی گفته، البته مزوجی که می دانسته و تدلیس کرده است، این تعبیر «من زوجها» است که سفیر را هم شامل است. ظاهر این روایت این است که ضمیر در «دلسته» به عاقد بر می گردد که این زن او را به تاریکی انداخته ولی چون عمده ولیّ است که مجری عقد است، غرامت بر عهده ولی

1- (1) - وسائل الشیعه، همان، باب 2، حدیث 1؛ جامع الاحادیث، باب 1، حدیث 10.
2- (2) وسائل الشیعه، همان، باب 6، حدیث 4.
3- (3) - وسائل الشیعه، همان، باب 2، حدیث 7؛ جامع الاحادیث، باب 8، حدیث 3.