احکام مقدمات نماز صفحه 11

نماز معراج مؤمن به سوی خداوند است و تضرّع و خشوع در نماز، قلّه‌توجّه به خدا می‌باشد. نماز شرط رستگاری و سرچشمه فضیلتهای ایمانی‌است. خداوند می‌فرماید:

)قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ(28)).

»به یقین مؤمنان رستگار هستند، همان کسانی که در نماز خود، خشوع دارند.«

برپا داشتن نماز

حفظ و پاس داشتن نماز بدین معنی است که به بجای آوردن آن دراوقاتش و با شرایط و آدابش، اهتمام ورزیده شود و همین اهتمام، ازنشانه‌های ایمان به خدا و روز قیامت است.

خداوند می‌فرماید:

)وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَهُمْ عَلَی صَلاَتِهِمْ یُحَافِظُونَ(29)).

»آنها که به آخرت ایمان دارند، به آن ایمان می‌آورند، و بر نمازهای خویش مراقب‌می‌کنند.«

نماز، پنجره‌ای است که مؤمن از طریق آن به جهان وسیع و گسترده‌غیب می‌نگرد. نماز؛ نیایش، ذکر، اخلاص و یاد خدا است و همه اینهاحقایق غیبی هستند، و لذا کسانی که از خداوند در نهان می‌ترسند، همانهانماز را برپا می‌دارند یعنی آنگونه که خدا خواسته و دستور داده انجام‌می‌دهند:

)إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلاَةَ وَمَن تَزَکَّی فَإِنَّمَا یَتَزَکَّی‌لِنَفْسِهِ وَإِلَی اللَّهِ الْمَصِیر(30)).