احکام مقدمات نماز صفحه 93

»در هر دو لباس نماز بگزارد.«

تفصیل احکام

1 - شرط اوّل لباس نمازگزار این است که همه لباسهای او، و همچنین‌بدن او، در حال نماز طاهر باشد، و اگر عمداً با لباس یا بدن نجس نمازبخواند، نماز او باطل است.

2 - قطعه‌های کوچک لباس که به تنهایی نمی‌تواند مقدار واجب از بدن‌انسان را بپوشاند، مانند جوراب و کلاه، از این شرط استثنا شده است که‌سخن درباره آنها می‌آید.

3 - حکم کسی که نجاست چیزی از نجاسات را نمی‌داند یا شرط بودن‌طهارت را در نماز نمی‌داند، مانند حکم عامد است، یعنی نماز او باطل‌است.

4 - حکم لباس را دارد هر چیزی که نماز گزاری که در حالت خواب‌نماز می‌خواند، خود را به آن پیچیده است، اعمّ از اینکه پوشش و ساترباشد یا اینکه ساتر و پوشش اصلی غیر از آن باشد. اگرچه اقوا این است که‌اگر ساتر نباشد و معمولاً لباس محسوب نشود، طهارت آن شرط نیست.

5 - نماز تنها در صورتی باطل است که نماز گزار علم به وجود نجاست‌در لباس یا بدنش داشته باشد. این قاعده دارای فروع ذیل است:

الف - اگر نمازگزار بعداز فراغت از نماز بفهمد که جامه یا بدنش نجس‌بوده است، نماز او صحیح است ولی احتیاط مستحبّی این است که اگروقت باقی باشد اعاده کند.

ب - اگر نمازگزار می‌داند که جامه یا بدنش نجس است ولی فراموش‌کرده و با نجاست نماز خوانده است، پس اگر وقت باقی است باید اعاده‌کند، و اگر وقت فوت شده، بنابر احتیاط واجب، باید قضا نماید و فرقی‌بین علم به نجاست، بعداز نماز یا در اثنای آن نیست.

ج - اگر در اثنای نماز بفهمد که قبلاً )یعنی پیش از نماز( نجاستی درجامه یا لباسش وجود داشته است، اگر وقت زیاد است، نماز او باطل‌است. امّا اگر وقت تنگ باشد، چنانچه امکان دارد که لباس خود را فوراًتطهیر یا عوض کند بدون اینکه موجب قطع نماز شود، اقدام کند و نمازش‌را تمام نماید و صحیح است، امّا اگر امکان نداشته باشد، با همان حال نمازرا تمام کند و صحیح است.