بانگ وحدت ویژه نماز جمعه صفحه 76

ص:79

مسلمان ها. نشاط سیاسی و احساس حضور در صحنه درگیری با نامردمی دنیاداران، در نماز جمعه تقویت می شود. در یک سخن، میقاتِ بندگی حقّ، میعاد با خلقی خدایی و میثاق با رهبری در نماز جمعه شکل می گیرد. پس سزاست هرچه با محتواتر و شکوهمندتر برگزار شود.(1)

آوای وحدت

جان ها که از شمیم اذان طراوت یافت، دست ها به نیت و تکبیر برای احرام بالا می رود و تکبیره الاحرام بر پهنه ی فضا پاشیده می شود و باز هم سکوت و فقط یک صدا، و این نماد هماهنگی جامعه اسلامی با امام و پیشوا و ولی است.

و اینها جمعی هستند که با قرائت، ذکر، رکوع و سجود و قنوت و قعود تا افق های بی انتها می روند، اینان از طایفه نسیمند، از جنس گلبرگ های محمّدی، از تبار دیار، از خاندان بندگی و از طینت پاک «اهل بیت آفتاب». اینان تا ستاره راه پیموده اند و به دریای نور رسیده اند، و خلوتشان در جمعه و با جمع، وصف ناشدنی است. جمعه گیان آوای وحدت سر می دهند و به انتظار فرج قامت می بندند و غروب دَمانِ آفتاب به انتظار جمعه ای و نمازی و حضوری دیگر و شاید ظهوری خجسته، غزل «سمات» می سرایند.

جمعه قصیده ای است که مطلعش به حُسن «ندبه» آراسته است و مقطع آن به انتظاری تازه در زمزمه ی «سمات» و نماز جمعه بیت الغزل دیوانِ آدینه است».(2)