وصیّت صفحه 60

ای آنکه پرسیدی بشنو و سپس بفهم و پس از آن باور کن و سپس بکار ببند:

مردم سه گروهند:

زاهد (پارسا) و صابر (شکیبا) و راغب (خواهان دنیا)، امّا زاهد کسیست که اندوه‌ها و شادی‌ها از دلش بیرون رفته، نه به چیزی از دنیا شاد شود، و نه بر چیزی که از دستش رفته افسوس خورد. پس او آسوده خاطر است، و امّا صابر آن کس است که در دل آرزوی دنیا کند و چون بدان رسد به خاطر سرانجام بد آن و زشتی منظر آن (در نظر خرد) به نفس خود لگام زند که از آن برنگیرد، (و چنان است) که اگر بر دلش آگاه شوی از پارسایی و فروتنی و دوراندیشی او در شگفت شوی، و امّا راغب باک ندارد که دنیا از چه راهی به دست او رسد:

از حلال است یا از حرام و باک ندارد که درباره‌ی آن آبرویش چرکین شود و خود را هلاک کند و مردانگی خود را از بین ببرد، پس آنهایند که در گرداب سخت (دنیا) سرگردان و مضطربند.

وصایای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و حضرات اهل بیت:

وصیّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام

قابل ذکر است که این حدیث طولانی بوده و فقط قسمتی که مربوط به موضوع وصّیت است، آورده شده است:

وَ أَمَّا الْخَامِسَةَ عَشْرَةَ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم أَوْصَی إِلَیَّ وَ قَالَ:

یا عَلِیُّ لا یَلِیَ غُسْلِی غَیْرُکَ وَ لا یُوَارِی عَوْرَتِی غَیْرُکَ فَإِنَّهُ إِنْ رَأَی أَحَدٌ عَوْرَتِی غَیْرُکَ تَفَقَّأَتْ عَیْنَاهُ فَقُلْتُ لَهُ کَیْفَ لِی بِتَقْلِیبِکَ یا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ إِنَّکَ سَتُعَانُ فَوَاللَّهِ مَا أَرَدْتُ أَنْ أُقَلِّبَ عُضْواً مِنْ أَعْضَائِهِ إِلا قُلِّبَ لِی (107)

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مرا وصیّ خود کرد و فرمود ای علی غیر از تو کسی مرا غسل ندهد و به خاک نسپارد و مرا به طور کامل برهنه نکند زیرا اگر کسی جز تو عورت مرا ببیند دیده‌هایش از کاسه بیرون می‌آید عرض کردم من چگونه تنها می‌توانم شما را از دستی به دستی بگردانم فرمود از غیب به تو کمک می‌شود به خدا نخواستم عضوی از اعضاء او را بگردانم جز آنکه برای من گردید.