وصیّت صفحه 74

ای افرادی که ایمان آورده‌اید! بدون اجازه داخل خانه‌های پیغمبر نشوید! به خدا قسم آنان در زمان حیات پیامبر خدا مجاز نبودند بدون اجازه داخل خانه‌های آن بزرگوار شوند و بعد از فوت هم یک چنین اجازه‌ای برای ایشان نیامده است. ولی ما چون وارث پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشیم بعد از آن حضرت، حق تصرّف داریم.

ولی اگر آن زن (یعنی عایشه) مانع تو شود تو را به حقّ خدا و آن قرابتی که خدا با رسول خودش برای تو قرار داده قسم می‌دهم که مبادا به خاطر من حتّی به قدر یک ظرف حجامت خون ریخته شود، تا اینکه پیامبر خدا را ملاقات نمائیم و راجع به آن ظلم و ستمی که بعد از آن حضرت مردم به ما کردند مخاصمه کنیم و آن بزرگوار را آگاه نمائیم. این بفرمود و شهید شد.

وصیّت نامه‌ی امام حسین علیه السلام به محمّد بن حنفیه‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

هَذَا مَا أَوْصَی بِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَی أَخِیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِیَّةِ أَنَّ الْحُسَیْنَ یَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ جَاءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ وَ أَنَّ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیها وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفْسِداً وَ لا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی صلی الله علیه و آله و سلم أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیهما السلام فَمَنْ قَبِلَنِی بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَّهُ أَوْلَی بِالْحَقِّ وَ مَنْ رَدَّ عَلَیَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّی یَقْضِیَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ وَ هَذِهِ وَصِیَّتِی یا أَخِی إِلَیْکَ وَ ما تَوْفِیقِی إِلا بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ (126)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

این وصیّت نامه‌ایست که حسین بن علی بن ابیطالب: برای برادرش محمّد بن حنفیه نوشت:

حسین شهادت می‌دهد خدا یکیست و شریکی ندارد.

حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم عبد و رسول خدا می‌باشد که حق را، از طرف حق آورد، بهشت و جهنّم بر حق هستند، قیامت خواهد آمد و شکّی در آن نیست، خدای توانا تمام افراد را از درون قبرها مبعوث می‌نماید، من برای سرکشی و عداوت و فساد کردن و ظلم نمودن از مدینه خارج نشدم. بلکه، من به منظور ایجاد صلح و سازش در میان امّت جدّم خارج شدم، من در نظر دارم امر به معروف و نهی از منکر نمایم. من می‌خواهم مطابق سیره‌ی جدّم رسول خدا و پدرم علی بن ابیطالب علیهما السلام رفتار نمایم. کسی که مرا به خاطر اینکه حق می‌گویم قبول کند او به حق سزاوارتر است و کسی که دست رَدّ به سینه‌ی من بگذارد من صبر می‌کنم تا خدا که بهترین حکم‌کنندگان است بین من و او داوری نماید. ای برادرم! این وصیّتیست که من برای تو کردم. توفیق من جز با خدا نیست من به خدا توکّل می‌کنم و به سوی او انابه می‌نمایم.

وصیّت نامه‌ی حضرت امام محمّد باقر علیه السلام