- مقدمه 1
- خلاصه آنچه در جلد اول گذشت 3
- اشاره 7
- سیری به سوی بی کرانگی جان 8
- هنر شناخت نادانی ها 10
- خودپسندی، مانع راه 13
- چگونه «مَن» در ذهن ساخته می شود 15
- برای خود باش! 19
- چگونگی سیر به سوی قیامت 23
- برکات قیامتی شدن در دنیا 26
- اشاره 31
- معنی سلوک إلی الله 32
- خصوصیت طی مسافت در دین 38
- سیر به سوی ناکجاآباد! 40
- نماز؛ سیر به سوی حق 41
- فرار از سختی ها، نه؛ مدارا، آری! 45
- اشاره 50
- مدیریت عقل و قلب 51
- آفات غفلت از جهت حقیقی زندگی 57
- زندگی برای دیگران یا برای خود؟ 60
- ریشه احساس فقر 62
- برکات انفاق 63
- اشاره 67
- برکات تذکر قیامت 69
- مشکل کجاست؟ 70
- چگونگی دل کندن از دنیا 71
- اتحاد ناخود با خود 73
- عوامل سیر به سوی نور قیامت 81
- انقلاب اسلامی؛ صراطی به سوی بهشت 82
- علی علیه السلام؛ صراط مستقیم 83
- خصوصیات اهل جهنم 85
- قیامت؛ جدّی ترین زندگی 86
- دنیا؛ شرایط ارتباط با خدا 88
- اشاره 90
- راز دعا 94
- دعا؛ عامل امیدواری 95
- وسعت تأثیر دعای همراه با یقین 101
- دعا و رابطه بی واسطه با خدا 104
- اشاره 111
- نقش دعا در وسعت روح 113
- ریشه ی غم ها 116
- برکات ارتباط با خدا در برزخ 119
- حجاب از طرف ما است 121
- دعا؛ عامل نجات از تنگنای مادیات 124
- مبانی فلسفی دعا 125
- اشاره 128
- راز استفاده درست از دین 129
- احساس حضور در ابدیت 130
- ریشه اضطراب های جهان مدرن 131
- نخواستن دنیا به جای خواستن آن 134
- وقتی مُردن را سخت می کنیم 135
- انتظاری ماوراء دنیا از دنیا! 137
- تغییر نگاه 139
- خستگی های فرار از مرگ 140
- زیبایی های زندگی با مرگ 143
- جایگاه همسر و فرزندان در زندگی 145
- عوامل جدّی دیدن دنیا 147
- مبنای فلسفی غیر تدریجی بودن مرگ 148
- ما می مانیم و خدا 150
- زندگی در اوج شهامت و مُردن در اوج آرامش 152
- به سوی لقاء حق 153
- اشاره 157
- یاد مرگ و نجات از تعلقات زودگذر 161
- زیباترین زندگی 162
- ترس از مرگ چرا؟ 165
- دنیا خود را می نمایاند 166
- ریشه ی رذالت های اهل دنیا 167
- دنیا؛ عامل حاکمیت وَهم 168
- مقاصد مجهول! 169
- اشاره 174
- رهایی از پوچی 175
- فرار از دنیا به دنیا 177
- بصیرت همه جانبه 178
- چگونگی نزدیکی به قیامت 179
- سیر به سوی مأنوسات حقیقی 180
- سیر به سوی قیامت، کیفی یا کمّی؟ 182
- آرزوهای دست نایافتنی 183
- راز نجات از برنامه های وَهمی 185
- آرزو سازی یا وظیفه پردازی! 187
- اجل؛ تنفسی زیبا 188
- اشاره 190
- دنیا و ناکامی 191
- تغییر خود یا تغییر دنیا؟ 192
- وقتی دنیا مسیر باشد و نه مقصد 195
- جدایی از حرص 196
- حرص های محرومیت آفرین 197
- برتر از دنیا 198
- رمز و راز آزادگی 203
- داشتن های پر زحمت 206
- اشاره 209
- طمع و ناکامی 210
- شغل پاک 212
- راه درمان طمع 212
- کم ولی با برکت 217
- آفات کثرت کلام 220
- برکات سکوت 220
- برکات آنچه در دست تو است 224
- اشاره 228
- راه نجات از فقر 229
- تمدنی آرامش بخش 231
- غنی ترین ملت 232
- آفات حرص عنان گسیخته 234
- عالَم عفاف اقتصادی 235
- سرّ نگهدار خود باش 237
- تلاش های بی ثمر 238
- حجاب های پُرحرفی 240
- سکوت و سخن گفتن روح ها 242
- بهترین بهره وری از دین 244
- اشاره 247
- غذای حرام حجاب ارتباط با خدا 248
- بدترین اعمال 249
- دردهای مسرّت بخش 251
- دشمنان با برکت 253
- نابینایی های نفس امّاره 257
- کوته اندیشی و آرزوهای بلند 259
- وقتی زندگی شروع می شود 260
- بهترین زندگی 263
- اشاره 265
- چگونگی احساس حضورِ قیامت در حال 268
- آرزوها و تخریب جهت گیری ها 270
- عقل؛ حافظ تجربه ها 271
- دین؛ عامل شکوفایی عقل 273
- خطر غفلت از فرصت ها 276
- تلاش های یک بُعدی 277
- غفلت از فساد حقیقی 278
- زندگی ماوراء تمدن غربی 279
- خطر فاسدکردن معاد 281
- خطر غفلت از شرایط زودگذر امتحان 284
- بصیرتِ محدود دیدن دنیا 285
- اشاره 287
- دوراندیشی های قلابی 288
- بهترین موضع گیری ها 290
- مخاطرات انسان ساز 292
- زندگی های تاریخ ساز 294
- یاوران پست و دوستان غیر مطمئن 297
- کم ترین تلاش، کافی ترین بهره 300
- نیازهای وَهمی 301
- اشاره 303
- اوقات فراغت فرصت ارتباط با خدا 304
- روحیه های ویران شده 307
- آزادی از مقایسه ها 309
- آفات غفلت از وسعت انسان ها 314
- قلب های آزاد 316
- برکات فرو بردن غضب 318
- اشاره 320
- عوامل ایجاد خشم 321
- چه جای خشم 323
- غضبِ دین سوز 330
- خواست تشریعی و نظام تکوینی 331
- رقابت یا رفاقت؟ 332
- شیرین ترین پیروزی 335
- راهی برای برگشت 337
- اشاره 339
- کشتن دشمنی ها 341
- خوش بینی به جای بدبینی 342
- دوستی های پایدار 343
- مسئولیت های گسترده 345
- دشمنان شادی آفرین 348
- اشاره 353
- دستورات دین، عامل جهت گیری به سوی عالم غیب 354
- جایگاه دارایی ها 357
- جایگاه رزق در زندگی 358
- غم های پوچ 359
- وظیفه انسان بندگی است 359
- اشاره 365
- موعظه پذیری 366
- شرط تحقق ادب حق 372
- ادب حق، شرط رعایت ادب خلق 373
- خودفریبی پنهان 376
- راه نجات از افسردگی 380
- برکات یقین 383
- نمونه هایی از حُسن یقین 385
- اشاره 387
- شکوفایی گنجی پنهان 388
- عالم؛ بستر تعالی انسان 389
- رمز سازگاری عالم با انسان 391
- دوستی های قدسی و پایدار 392
- ریشه ی سختی های جانکاه 393
- به دنبال ناکجاآباد 396
- غم مقدس 398
- رمز آزادی از خود 399
- دوستی ها و تولد جدید 401
- اشاره 407
- حجاب اعتبارات 408
- حقیقت انسان 410
- فرار از خود 411
- وقتی انسان جای خدا می نشیند 415
- ورود به عالَم پایداری 416
- پایدارترین اتصال 417
- فقط نگاه 418
- اشاره 421
- عوامل اختلال پیوند با خدا 423
- امنیت قلبی نسبت به همدیگر 425
- یأسِ کارساز 428
- دارایی و ناکامی 429
- اشاره 434
- ماوراء ابزارها 435
- شروع تنفس معنوی 438
- گشایشی به سوی عقل 440
- بالاتر از زمانه 443
- اشاره 448
- نقش روح زمانه 449
- تفاوت زمانه گرگ و گوسفند و ترازو 450
- برکات شناخت روح زمانه 453
- اهداف مقدس و همراهان ناباب! 454
- خانه های بی همسایه 456
- تنهایی آزاردهنده 458
- اشاره 460
- آفات خنده و بی خیالی 461
- تعادل در شادی ها 464
- تسلیم میل ها یا تسلیم حق؟ 468
- فرهنگ خنده و هیجان های بی هدف 470
- سرگرمی یا گفتگو؟ 472
- فرهنگ خنده و نفی جدیت ها 474
- دین و زبان مخصوص دینی 475
- فرهنگ خنده و گسستگی فکری 477
- فرهنگ خنده و گسستگی تاریخی 477
- غفلت از مهم ترین نیاز 478
- الگوهای خطرناک 479
- اشاره 483
- مرد و زن دارای حقیقتی واحد 485
- ارزش مساوی شخصیت زن و مرد 487
- محرومیت از بهشت 488
- مادر و ارزش های متعالی 489
- عدم مشورت با کدام زن؟ 491
- محرومیت بزرگ 496
- آفات غیرت ورزی بی جا 498
- زن و هویت جدید 500
- مربی و آسودگی روان 502
- زنان و روحیه ی عرفانی 505
- کارآیی دلِ مادران 506
- اشاره 508
- پایه های تمدن اسلامی 509
- مبارک ترین اجتماع 510
- آفات فردگرایی 511
- برکات ارتباط با ارحام 512
- راه آزادی روح برای بندگی 519
تنبل و سست اراده هستند، خلاصه هرکس با یک نوع فشاری که باید از طریق تقوی از آن بگذرد، روبه روست و حضرت می فرمایند آن فرصت به انتها می رسد و آنچه برایت مقدر شده به سوی تو می آید، عمده آن است که در رسیدن به انتهای آن فرصت، مسیر تقوا را پیشه کنیم تا روسفید بمانیم.
خطر غفلت از شرایط زودگذر امتحان
همه ما در راه دینداری داریم امتحان می دهیم. خصوصیات راه دینداری همین است که به عنوان امتحان به انسان فشار بیاورند تا معلوم شود در این راه پای برجا هستیم یا نه. حتماً ما را امتحان می کنند، اگر بی دین باشید و دنیادار که امتحان نمی خواهد، امتحان برای کسی واقع می شود که در مسیر دینداری قرار دارد تا خلوص یا عدم خلوص او در شخصیت اش محقق شود. باید سعی کنیم در این امتحان مردانه و جانانه با زیر پاگذاردن هوای نفس، رو سفید بیرون بیاییم و از برکات آن بهره مند شویم. بعضاً با پیش آوردن زمینه ی شهرت طلبی، ما را امتحان می کنند ولی اگر انسان از امتحان بودن این موضوع غفلت کند می بیند شهرت طلبی اش را به نام ترقی توجیه می کند، اما اگر یک کمی ناخن بزند می بیند اسمش را خدمت گذاشته ولی یک نوع خودنمایی است. نمی خواهم عزیزانی را که با نیت خالص خدمت می کنند متهم کنم، عرض من نسبت به خودمان است که ما از مرحله و فرصت امتحان غافل نباشیم و این که همه ما بدون استثناء در راه دینداری داریم امتحان می دهیم فراموشمان نشود. بصیرت امام معصوم امیرالمؤمنین علیه السلام ما را متوجه این قاعده می کند که: «وَ لِکُلِّ أَمْرٍ عَاقِبَهٌ سَوْفَ یَأْتِیکَ مَا قُدِّرَ لَکَ»؛ هر امری را عاقبتی است که خیلی زود آنچه برای تو تقدیر شده به تو می رسد. یعنی شما حساب کنید این فشارهایی که در مسیر دینداری با آن روبه رویید ابدی نیست. بلکه شرایطی است تا آنچه در راستای عکس العملِ شما نسبت به آن شرایط باید پیش آید، ظاهر شود. حضرت در ابتدای همین نامه به فرزندشان فرمودند زندگی سراسر حادثه است و همواره آرامشی به مشکلی، و مشکلی به آرامشی تبدیل می شود، و دوباره آن آرامش به مشکلی جدید سیر می کند، جنس زندگی دنیایی، بستر امتحان یعنی حادثه خیزی است، هر کس زندگی آرام می خواهد اصلاً دنیا را نشناخته است. حضرت با توجه به آن حرف و نکته است که این جا می فرمایند: هر امری یک نهایتی دارد، «وَ لِکُلِّ أَمْرٍ عَاقِبَهٌ»؛ این نکته بسیار مهم را باید با دقت هر چه تمام تر بشناسیم. امورات و شرایط زندگی دنیایی هیچ کدام بقاء ابدی ندارند. پس به