وقف مهدوی صفحه 23

ص:25

بزرگواری تجلی می کند. واقفان خیراندیش برای خیلی از موضوعات به فکر بوده اند که مایه ی خوشحالی است. ابن بطوطه می نویسد: «روزی در یکی از کوچه های دمشق می گذشتم پسربچه ای را دیدم که از دستش یک کاسه ی چینی افتاد و شکست. مردم دور او جمع شدند. شخصی گفت: غصه نخور، شکسته های کاسه را جمع کن تا نزد رئیس اوقاف ظروف ببریم. پسر خرده ها را جمع کرد و همراه آن مرد پیش رئیس اوقاف رفت و پول ظرف را گرفت و به او داد.»(1)

مصطفی السباعی می نویسد: «در لبنان موقوفه ای است که از عواید آن باید دو نفر هر روزه در بیمارستان ها بر بالین بیماران حاضر شوند، و در حالی که با هم نجوا می کنند به طوری که مریض صدای آن دو را بشنود این جملات را به صورت عادی رد و بدل کنند: «من می بینم که از روز گذشته خیلی بهتر است! چشمانش را ببین! قیافه اش را نگاه