فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 100

برّ

تعریف

«برّ»، در لغت، به معنای صدق، اطاعت، بخشش، اصلاح و گسترش دادن احسان به مردم می باشد(1).

در اصطلاح نیز «برّ» اسمی است جامع همه خیرات، ابن حجر گفته است: بِرّ به عمل خالص دائمی گفته می شود(2).

خلاصه حکم فقهی

حکم شرطِ بودنِ برّ در موقوف علیه:

بیشتر فقیهان - حنفی ها و بعضی از شافعی ها و حنبلی ها - شرط کرده اند که موقوف علیه جهت برّ (خیر) باشد.

حنفی ها از اشتراط برّ در موقوف علیه به شدّت طرفداری کرده اند؛ چه شرط کرده اند وقف باید، بر جهتی باشد که بتوان با آن به خدا تقرب جسته، در آن امید به ثواب باشد. و به همین جهت تصریح کرده اند که وقف تنها بر افراد بی نیاز درست نمی باشد؛ چون موجب تقرب به خدا نیست.

مالکی ها در موقوف علیه شرط نکرده اند که به قصد قربت یا بر جهت برّ باشد، ولی در آن شرط کرده اند که وقف بر معصیت نباشد. حتی بر جواز وقف بر