فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 123

تأقیت

تعریف

«تأقیت» مصدر فعل «أقّت» و اصلش «توقیت» است، و به معنای مشخص ساختن زمان است.

در صحاح آمده است: «وقّته» هنگامی گفته می شود که برای کار وقتی در نظر گرفته شود تا در آن زمان انجام شود. آن کار را نیز «موقوت»، یعنی «زماندار» می گویند. از همین باب است آیه شریفه «اِنَّ الصَّلوهَ کَانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنینَ کِتَابًا مَوْقُوتًا»(1).

در اصطلاح، «تأقیت» مشخص ساختن زمان آغاز و انجام کار می باشد که گاهی توسط شارع و گاهی از جانب غیر او مشخص می شود(2).

تأقیت در وقف به معنای این است که واقف زمانی را برای انتهای وقف مشخص سازد که در آن زمان به پایان برسد.

تأقیت در وقف

بیشتر فقیهان معتقدند که در وقف مسجد تأقیت جایز نیست؛ چون زمانی که واقف زمینی را برای مسجد وقف کرد و اجازه داد که مردم برای نماز خواندن داخل آن شوند، ملکیتش از آن زایل می شود و بعد از آن نمی تواند رجوع کند؛ لذا