فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 14

ابن

تعریف

«ابن» در لغت به معنای فرزند مذکّر یا پسر است، و بر پسرِ پسر [نوه پسری] هم «ابن» اطلاق می شود در نسلهای آینده به هر میزان که پایین رود [پسرِ پسرِ پسر و همین طور به پایین].

همچنین عربها تعبیر کنایی «ابن کذا» را برای ملازم آن به کار می برند، مانندِ «ابن الحرب» برای شجاع؛ «ابن الطریق» برای دزد، و «ابن السبیل» به معنای کسی که همیشه در سفر است.

جمع «ابن»، «ابناء» و «بنون» است(1).

خلاصه حکم فقهی

آنچه که لفظ «ابن» شامل می شود:

حنفیه

تصریح کرده اند: چنانچه واقف بر فرزندانش وقف کند مانند این که بگوید: «وقفت علی بنیّ» بر فرزندانم وقف کردم، اگر هم فرزند پسر و هم فرزند دختر داشته باشد، دختران را هم دربر می گیرد؛ زیرا دختران هرگاه همراه با پسرها باشند با لفظ جمع مذکر از آنها یاد می شود. و اگر تنها فرزند دختر داشته باشد باز