فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 190

ذمّی

تعریف

«ذمّی» منسوب به «ذمّه» است و «ذمّه»، در لغت، به معنای امان دادن و تعهد کردن و ضامن شدن است. در این فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که: «یسعی بذمتهم

أدناهم» ذمه به امان تفسیر شده است؛ یعنی: کمترین مسلمانان نیز می تواند امان دهد.

«فی ذمتی کذا» یعنی: ضامن آن هستم.

در اصطلاح «ذمی» به کسی می گویند که از طرف امام [مسلمین] یا کسی که از

طرف او نیابت دارد [مثل امیر سپاه] عهد و امانی به طور دائم داده می شود، مانند التزام شخص ذمی به پرداخت جزیه و جریان احکام اسلامی [که با قبول اینها

شخص در پناه حکومت اسلامی درمی آید].

خلاصه حکم فقهی

ذمّی در مسائل وقف احکامی دارد که خلاصه آن در ذیل می آید:

فقیهان وقف ذمی را فی الجمله مجاز دانسته اند.

حنفیه

حنفی ها در صحت وقف ذمی شرط کرده اند که در جهاتی باشد که از نظر ما مسلمانان و خودشان تقرب به خدا محسوب شود، مثل وقف بر فقرا