فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 252

طبقه

تعریف

«طبقه»، در لغت، به معنای رتبه و حال است. گفته می شود: «فلان علی طبقات شتّی»؛ یعنی حالات مختلفی دارد. گفته شده که هر طبقه [از نسل انسان] بیست سال است(1).

در اصطلاح، طبقه بر نسل اطلاق می شود؛ یعنی کسانی که در یک زمان زندگی می کنند. مثل این که واقف بگوید: زمینم بر فرزندانم وقف است یا بگوید، بر فرزندان زید وقف است. یا عبارتی بگوید که مقتضی تشریک باشد، مثل «فرزندان خودم و فرزندان آنها»، در این صورتها موقوف علیهم یک طبقه هستند(2).

خلاصه حکم فقهی

بیشتر فقیهان بر این نظرند که چنانچه واقف بر طبقه معینی وقف کند و ترتیبی میان بطون ذکر نکند، [محصول وقف] میان آن به طور مساوی تقسیم می شود، مثل این که بگوید: «بر فرزندانم وقف نمودم»، زیرا اطلاق تشریک مقتضی تسویه میان افراد طبقه موقوف علیها می باشد، چنان که چیزی را برای آنها اقرار کند.