فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 254

عرف

تعریف

«عرف»، در لغت، دارای معانی متعددی است. از جمله، صبر، اقرار، جود و ضد منکر که عبارت است از هر خیری که نفس آن را می شناسد و به آن اطمینان می یابد.

به هر چیز بلند و مرتفع نیز عرف می گویند؛ مثلاً به مناطق بلند زمین «عرف الارض» می گویند و «اعراف الریاح والسحاب» نقطه آغازین و بلندِ باد و ابر است(1).

خلاصه حکم فقهی

اعتبار عرف در شرع

فقیهان معتقد به اعتبار عرف بوده و آن را در تشریع [احکام] در نظر گرفته اند.

و حتی بسیاری از احکام را بر اساس آن بنا نهاده اند.

در منظومه رسم مفتی آمده است:

عرف در شرع اعتبار دارد؛ لذا گاهی حکم بر مدار آن قرار می گیرد(2).

ابن عابدین می گوید: در بسیاری از مسائل به اعتبار عرف و عادت رجوع می شود تا جایی که آن را به عنوان اصل قرار داده، معتقدند با دلالت استعمال