فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 266

عمارت

تعریف

«عمارت»، در لغت، به معنای حفظ بنا و چیزی است که با آن مکانی آباد می شود. بر ساختن خانه نیز عمارت اطلاق می شود. گفته می شود: «عمرت الدار» یعنی خانه را ساختم، مصدر آن «عَمر» است. «عمر القوم المکان»؛ یعنی قبیله در فلان مکان ساکن شدند.

مقابل عمارت، «خراب» است. نیز بر مکانی که بعد از عمارت و سکونت خالی از سکنه شده باشد، خراب اطلاق می شود(1).

در اصطلاح عمارت بر ساختن، مرمّت کردن و گچکاری برای محکم کردن ساختمان و مانند آن اطلاق می شود که اصلاح و تعمیر موقوفه، توجه به عین وقف و حفظ آن و مانند اینها را نیز شامل می شود(2).

ابن عابدین عمارت در باب وقف را چنین تعریف کرده است.

«عِمارت» مصدر یا اسم است برای چیزی که با آن مکانی تعمیر و آباد می شود به این نحو که برای موقوف علیه خرج می شود تا بر آن حالت اولش بدون هیچ زیاده ای باقی بماند، اگر واقف آن را شرط نکرده باشد.

سپس این مطلب را با دو مثال روشن ساخته است: اگر مورد وقف درختی باشد که ترس از نابودی آن می رود متولی می تواند از محصول آن نهالی بخرد