فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 277

غفلت

تعریف

«غفلت»، در لغت، یعنی سهو کردن و ترک نمودن. «غفل عنه»، یعنی آن را ترک کرد و فراموش کرد. مصدرش نیز «غفول» و «غفله» است(1).

«تغافل» تعمد در غفلت است. «مغفل» کسی است که درک و فهمی ندارد، ابله و ساده لوح.

«ذوالغفله» کسی را گویند که به خاطر ساده دلی در معامله ضرر می کند و نمی تواند معامله سودمند کند(2).

خلاصه حکم فقهی

حکم وقف ذوالغفله

وقف «ذوالغفله» قبل از این که محجور شود، به خاطر اهلیت کاملش در عقل و بلوغ، صحیح می باشد ولی بعد از محجور شدن وقفش صحیح نمی باشد.

کمال بن همام گفته است: از جمله شرایط واقف این است که محجور علیه نباشد به طوری که اگر قاضی به خاطر سفاهت یا مدیون بودن حکم به حَجر او کرده باشد و او زمینی وقف کند، این وقف جایز نمی باشد(3).

1- لسان العرب، مادّه «غفل».
2- الموسوعه الفقهیه، ج 17، ص 97.
3- فتح القدیر، ج 5، ص 417.