فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 307

مرض موت

تعریف

«مرض» یعنی بیماری؛ نقیض صحت و سلامت و حالتی است که خارج از طبیعت انسان و برای بدن مضر است.

جرجانی می گوید: مرض چیزی است که عارض بدن می شود و آن را از حالت اعتدال خاصش خارج می سازد.

موت نیز ضد حیات است. «میت»، با تشدید یاء و بدون آن، بر کسی که مرده است اطلاق می شود؛ ولی به شخص زنده فقط میّت، با تشدید یاء و نه غیر اطلاق می شود؛ از آن جمله است سخن خداوند متعال که «اِنَّکَ مَیِّتٌ وَ اِنَّهُمْ مَیِّتُونَ(1)»(2).

«مرض موت» غالبا بر بیماری ای اطلاق می شود که انسان از آن بهبود نمی یابد و منجر به مرگ او می شود.

ابن عابدین، از فقیهان حنفی، می گوید: مریض در مرض موت کسی است که به واسطه مرض یا غیر آن مرگ بر حالش غالب شده است به این که مرض بر او عارض شود که از انجام کارهای خارج از خانه اش عاجز شود(3).

فقیهان مالکی گفته اند، مرض موت یا مرض مخوف، مرضی است که طبّ

1- زمر / 30.
2- لسان العرب؛ المصباح المنیر، ذیل مادّه «مرض» و «موت» و التعریفات جرجانی.
3- حاشیه ابن عابدین، ج 2، ص 520.